Związek Walki Czynnej
Z Wikipedii
Związek Walki Czynnej (ZWC) - polska tajna organizacja wojskowa, założona w 1908 przez Józefa Piłsudskiego.
Został utworzony przez działaczy Organizacji Bojowej PPS, będących członkami PPS-Frakcja Rewolucyjna.
Celem powstania tej organizacji było przygotowanie kadry oficerskiej do przyszłej wojny z Rosją. Przywódcą ZWC był Józef Piłsudski a działalnością ZWC kierowała Rada Główna ZWC i Wydział Związku, złożony z 4 członków (Kazimierz Sosnkowski, Władysław Jaxa-Rożen, Stefan Dąbkowski i Zygmunt Bohuszewicz). W 1910 powstały podległe ZWC organizacje jawne: Związek Strzelecki i Polskie Drużyny Strzeleckie, będące faktycznie organizacjami przysposobienia wojskowego.
W związku z kryzysem polityki europejskiej w 1912 zlikwidowano kierownictwo związku, bezpośrednio podporządkowując ZWC komendantowi Józefowi Piłsudskiemu i Kazimierzowi Sosnkowskiemu jako szefowi sztabu. W 1914 ZWC liczył 7239 członków, stanowiąc kadry tworzonych Legionów Polskich.
