2 Pułk Piechoty Legionów

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

2. Pułk Piechoty Legionów został sformowany w 14 września 1914 na terenie Krakowa. Wszedł w skład Legionu Wschodniego a następnie w skład II Brygady Legionów. Brał udział w walkach w czasie I wojny światowej oraz w wojnie polsko-bolszewickiej.

Po zakończeniu walk stacjonował w Sandomierzu i wchodził w skład 2. Dywizji Piechoty Legionów.

W kampanii wrześniowej 1939 został przydzielony 1 września do Grupy Operacyjnej "Piotrków". 5 września walczył w bitwie pod Borową Górą. 9 września podporządkowany swojej macierzystej 2. Dywizji Piechoty Legionów, wraz z nią wycofał się w kierunku Warszawy. 12-13 września 1939 toczył ciężkie walki w rejonie Błonia, Ołtarzewa i Ożarowa. Następnie przechodząc przez Puszczę Kampinoską dotarł do Modlina. Po reorganizacji i uzupełnieniu, 15 września obsadził odcinek Zakroczym – rejonu obrony Modlina. Bronił go do dnia kapitulacji twierdzy Modlin 29 września.

W sierpniu 1944 2. Pułk Piechoty Legionów został odtworzony w Armii Krajowej w trakcie akcji Burza w obwodzie AK Sandomierz i Opatów. Wchodził wtedy w skład 2. Dywizji Piechoty Armii Krajowej. Walki toczył w sierpniu i na początku września 1944, a następnie został rozwiązany.

[edytuj] Powstanie Pułku

Na skutek wybuchu I wojny światowej na terenach Galicji rozpoczęto tworzyć regularne polskie formacje wojskowe. Naczelny Komitet Narodowy uzyskał 27 sierpnia 1914 zgodę na utworzenie dwóch legionów: Zachodniego z siedzibą w Krakowie oraz Wschodniego z siedzibą w Lwowie.

Do nowotworzonej formacji masowo zaciągali się ochotnicy co pozwoliło na sformowanie oddziałów Legionu Zachodniego. Utworzono m.in. 2. i 3. Pułk Piechoty Legionów.

Oficjalnie za datę utworzenia 2. pp podaje się dzień 14 września 1914.

Struktura organizacyjna 2. pp w dniu utworzenia

Struktura i skład Pułku w momencie utworzenia:

dowódca - płk Zygmunt Zieliński
- dowódca 1. batalionu - Marian Żegota-Januszajtis
- dowódca 2. batalionu - kpt. Kazimierz Fabrycy
- dowódca 3. batalionu - Szczęsny Ruciński
- dowódca 4. batalionu - Bolesław Roja

Etat opracowany przez płk. Z. Zielińskiego wynosił:

99 oficerów;
5295 podoficerów i szeregowych (po pewnym czasie: 4000).

[edytuj] Historia Pułku

[edytuj] I wojna światowa

[edytuj] Lata niepodległości

[edytuj] Lata międzywojenne

[edytuj] Wojna obronna

[edytuj] Tradycje

[edytuj] Święto Pułku

[edytuj] Żurawiejka

[edytuj] Sztandar

2. Pułk Piechoty Legionów otrzymał sztandar ufundowany przez społeczeństwo Piotrkowa Trybunalskiego i ziemi piotrkowskiej w dniu 21 września 1924 z rąk prezydenta Stanisława Wojciechowskiego. Uroczystość odbyła się w siedzibie pułku, który stacjonował akurat w Pińczowie. Sztandar został poświęcony przez biskupa polowego Stanisława Galla.

Po zmianie dyslokacji przez Pułk do Sandomierza dowódca nakazał umieszczenie sztandaru w muzeum pułkowym. Sztandar z honorami został przekazany oficerowi mobilizacyjnemu pułku - kpt. Karolowi Szopie.

6 września 1939 kpt. Karol Szopa z uwagi na atakujące hitlerowskie wojska podjął decyzję o ewakuacji dokumentów zebranych w muzeum oraz sztandaru i o ucieczce na wschód. Podczas ucieczki dostał się do niewoli radzieckiej. Wg dwu istniejących wersji sztandar został spalony wraz z dokumentami komisyjnie lub zabrany przez kpt. Szopę po spaleniu drzewca wraz z dokumentami.

[edytuj] Kopia sztandaru

2 października 1938 otwarto Sanktuarium Józefa Piłsudskiego: znajdowały się w nim, w Sali Sztandarowej, kopie sztandarów pułków piechoty: 1., 2., 3., 4., 5. oraz 2. Pułku Artylerii Lekiej i 2. Pułku Szwolażerów.

Na skutek działań wojennych kopia sztandaru 2. Pułku trafiła do prywatnych zbiorów księdza ppłk. mgr. Walentego Ślusarczyka, proboszcza z Nowej Słupi.

Obecnie kopia sztandaru znajduje się w Opactwie Cystersów w Wąchocku, gdzie została przekazana w 1979 przez księdza Ślusarczyka.

[edytuj] Odznaki pułkowe

2. Pułk Piechoty Legionów posiadał trzy odznaki:

zatwierdzoną Rozkazem Naczelnego Wodza Nr 40 z dnia 5 maja 1920: Medalion II Brygady za udział w walkach 1914-1916:
zatwierdzoną w Dzienniku Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 49 pod pozycją 872 z dnia 14 grudnia 1921: Za Wolność 1914-1918;
zatwierdzoną w Dzienniku Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 pod pozycją 2 z dnia 9 stycznia 1931: Odznaka 2. Pułku Piechoty Legionów.

[edytuj] Dowódcy

14 września 1914 - 15 kwietnia 1915 - płk Zygmunt Zieliński
16 kwietnia 1915 - 23 grudnia 1916 - ppłk Marian Żegota-Januszajtis
24 grudnia 1916 - 25 lipca 1917 - ppłk Michał Żymierski
26 lipca 1917 - 27 lipca 1917 - płk Witold Ścibor-Rylski
27 lipca 1917 - luty 1918 - ppłk Michał Żymirski

1 lutego 1919 - 18 lipca 1919 - mjr Jerzy Trojanowski
19 lipca 1919 - 23 lipca 1920 - mjr Stanisław Zosik-Tessaro
23 lipca 1920 - ? - mjr Emil Czapliński

1939 - płk Ludwik Czyżewski

1944 - ppłk Antoni Wiktorowski Kruk

[edytuj] Skład 2. pp - wrzesień 1939

dowódca - płk Ludwik Czyżewski
- I adiutant pułku - kpt. Mieczysław Gustaw Osuchowski
- II adiutant pułku - ppor. rez. Stanisław Popiel
- szef kancelarii - st. sierż. Wiktor Przerada
- oficer informacyjny - por. Stanisław Szubski
- oficer łączności - kpt. Józef Kowalczyk
- dowódca plutonu łączności - pchor. (imię nieznane) Kawecki
- kwatermistrz - kpt. Czesław Henryk Ryłko
- płatnik - kpt. Tomasz Szyślak
  - zastępca płatnika - ppor. rez. Adam Szpak
- oficer żywnościowy - ppor. Stanisław Kadowski
- dowódca kompanii gospodarczej - por. rez. Leon Nowak
  - szef kompanii - st. sierż. Stanisław Farbisz
- szef taboru - sierż. Władysław Bąk
- naczelny lekarz - por. lek. Mieczysław Stankiewicz
  - szef izby chorych - sierż. Bolesław Gołubkiewicz
  - podoficer sanitarno-weterynaryjny - plut. Władysław Tuleja
- kapelmistrz - kpt. dypl. Franciszek Xawery Gorzelniawski
  - szef orkiestry - sierż. Feliks Dybek
- dowódca kompani zwiadowczej - por. Stefan Szczepański
  - szef kompanii - plut. Walenty Skrzypek
- dowódca kompanii przeciwpancernej - por. Leonard Grabowiecki
  - szef kompanii - sierż. Edward Kobrynowicz
- dowódca 1. batalionu - mjr Józef Kopecki
  - adiutant - ppor. rez. Tadeusz Ludwik Widawski
  - dowódca plutonu łączności - ppor. Krystyn Marian Więckowski
  - oficer żywnościowy - ppor. rez. August Wojciechowski
  - płatnik - ppor. rez. Zbigniew Karaś
  - lekarz - por. Tadeusz Ludwik Boehm
  - szef kancelarii - plut. Mieczysław Pankowski
  - podoficer gospodarczy - plut. rez. Józef Fortuński
  - podoficer broni - plut. Michał Żal
  - dowódca 1. kompanii - por. Brunon Stanisław Słupiński
  - dowódca 2. kompanii - por. rez. Artur Radziwiłł
  - dowódca 3. kompanii - por. Józef Wójcik
  - dowódca 1. kompani karabinów maszynowych - por. Zbigniew Stefan Pieniężkiewicz
- dowódca 2. batalionu - kpt. Kazimierz Jaworowski (do 6 września) - kpt. Marian Piotr Kossowski
  - adiutant - ppor. rez. Bolesław Polit
  - dowódca plutonu łączności - ppor. rez. Franciszek Karaśkiewicz
  - oficer żywnościowy - ppor. Czesław Sadowski
  - płatnik - ppor. rez. Alfred Doliński
  - lekarz - ppor. lek. Judel Kuszelowicz
  - szef kancelarii - st. sierż. Julian Jamka
  - podoficer gospodarczy - (nieznany)
  - podoficer broni - plut. Edward Płatkowski
  - dowódca 4. kompanii - por. Witold Szulc
  - dowódca 5. kompanii - por. Bolesław Henryk Matusiak
  - dowódca 6. kompanii - ppor. rez. Stefan Paweł Frajndt
  - dowódca 2. kompani karabinów maszynowych - por. Wojciech Juraczak
- dowódca 3. batalionu - mjr Tadeusz Feliks Żelazowski (do 6 września) - kpt. Tadeusz Wojciech Dorant
  - adiutant - ppor. rez. Zdzisław Władysław Baran
  - dowódca plutonu łączności - ppor. rez. Jerzy Okuniewicz
    - zastępca dowódcy plutonu - ppor. rez. Z. Więckowski
  - oficer żywnościowy - ppor. rez. Wacław Skrzypek
  - płatnik - ppor. rez. Stanisław Ozyp
  - lekarz - (nieznany)
  - szef kancelarii - st. sierż. Karol Tiede
  - podoficer gospodarczy - plut. Stanisław Jasiołek
  - podoficer broni - kpr. Jan Jasiński
  - dowódca 7. kompanii - kpt. Tadeusz Wojciech Dorant
  - dowódca 8. kompanii - kpt. Wilhelm Franciszek Szczepankiewicz
  - dowódca 9. kompanii - ppor. rez. Jarosław Konarzewski
  - dowódca 3. kompani karabinów maszynowych - por. Jan Adam Mazur