Wespe (artillerie)
De Wespe, Sd.kfz. 124, was een pantserhouwitser gebruikt door de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Inhoud |
[bewerk] Achtergrond
In het begin van 1942 werd de Panzerkampfwagen II (Sd.Kfz.121) teruggetrokken uit de frontdienst naar de reserve. De Panzerkampfwagen II was al sinds 1936 in dienst en was verouderd. Hierdoor kwamen de onderstellen van deze voertuigen beschikbaar voor ombouw naar een wapen met een andere functie dan gevechtstank, zoals gemechaniseerde artillerie. Eén van de projecten was de Wespe.
[bewerk] Ontwikkeling
Alkett ontwikkelde de Wespe midden 1942. De Wespe bestond uit een Panzerkampfwagen II Ausf F met in plaats van een koepel een 105mm LeFH (Leichte FeldHaubitze). De Wespe kreeg het Sonderkraftfahrzeug-nummer 124 maar was ook bekend onder de namen: 10.5cm le FH18/2 Fahrgestell auf Geschutzwagen PzKpfw II en Leichte Feldhaubitze 18/2 auf Fahrgestell PzKpfw II (Sf).
De hoofdtaak van de Wespe was om achter de frontlinie vuursteun te geven aan de infanterie. De Wespe opereerde, net als alle andere artillerie, in batterijen en was niet bedoeld om gevechtscontact te maken met de vijand. Toch was de Wespe uitgerust met holle lading-antitankgranaten mocht dat onverhoopt toch gebeuren. Men kreeg de vuurcoördinaten te horen via radio of veldtelefoon van artilleriewaarnemers aan het front.
De eerste modellen van de Wespe waren gebaseerd op de onderstellen van tanks waarbij de motor naar voren werd geplaatst en de achterkant verlengd om de terugslag van het kanon beter op te vangen. De latere versies bestonden uit volledige nieuwbouw en waren niet gemaakt op het onderstel van al bestaande PzKpfw IIs.
De Wespen werden geproduceerd door firma Famo (Fahrzeug-und-Motorenbau GmbH) in Breslau en Vereinigte Maschinenwerke / Famo Warschau (vroegere PZInz) in Warschau. Oorspronkelijk werden er duizend besteld maar eind 1944 waren er maar 676 Wespe´s en 159 munitievoertuigen geproduceerd.
[bewerk] De bewapening
De Wespe was uitgerust met een standaard artillerieregimentkanon, de 105mm LeFH 18. De LeFH was voor het eerst geïntroduceerd in 1936 en werd geproduceerd door Rheinmetall-Borsig. Het kanon werd geplaatst over het gat van de tank dat overbleef na verwijdering van dak en koepel. Het kanon werd beschermd door een 10mm dik kanonschild, eenzelfde dikte werd gebruikt ter bescherming van de motor. In het gevechtscompartiment was er ruimte voor 32 105mm granaten en 2000 MG kogels in munitiebanden. Coördinaten werden ontvangen via veldtelefoon of FuG Spr f radio.
Het kanon kon 17 graden naar links en naar rechts draaien en tot 47 graden omhoog. Het kanon kon 10 kilometer ver schieten en gebruikte een Rblf 36 (Rundblickfernrohr) afstandsmeter. Een MG34 was bovenop gemonteerd, rechts van het kanon. Ook was zat er standaard een MP38 of MP40 pistoolmachinegeweer opgehangen bij de bestuurder.
[bewerk] Bemanning
De bemanning van de Wespe bestond uit 5:
- bestuurder
- commandant
- vuurwaarnemer
- schutter
- lader
Alle bemanningsleden werden in alle gevechtstaken geoefend.
Munitie werd aangevoerd via een Sd.kfz. 124 zonder dak. Het SdKfz. 124 kon negentig granaten meenemen, er werden er maar 159 van gebouwd en tegen het eind van de oorlog werden ze allemaal omgebouwd tot een Wespe en moest de aanvoer via trucks.
Duitse gevechtsvoertuigen uit Wereldoorlog II |
Tanks |
Panzer I | Panzer II | Panzer III | Panzer IV | Panzer V - Panther | Panzer VI - Tiger, Tiger II | Panzer 35(t) | Panzer 38(t) |
Gemechaniseerde artillerie |
Hummel | Bison I en II | Wespe | Brummbär | Sturmtiger |
Gemechaniseerd geschut |
Sturmgeschütz III | Sturmgeschütz IV |
Tankjagers |
Panzerjäger I | Hetzer | Jagdpanzer IV | Jagdpanther | Marder I | Marder II | Marder III | Nashorn | Jagdtiger | Elefant |
Pantserwagens |
Sd.Kfz. 221 | Sd.Kfz. 222 | Sd.Kfz. 223 | Sd.Kfz. 232 |
Luchtafweervoertuigen |
Möbelwagen | Wirbelwind | Ostwind |
Experimenten |
Maus | Ratte | Monster |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Wespe op Wikimedia Commons. |