Ratte (tank)

Panzer VII 'Ratte' (rat)

Algemene kenmerken
Bemanning	minimaal 25
Lengte	35 m
Breedte	14 m
Hoogte	11
Gewicht	1000 ton
Pantser en bewapening
Pantser	460 mm aan de voorkant
Hoofdwapen	2 x 280mm kanonnen, 1 x 128mm AT kanon en 8 x 20mm FLAK 38
Secundaire bewapening	2 x 15mm MG 151 en 5 x MG42
Mobiliteit
Motor	8 x Daimler-Benz Mb501 20-Cylinder Marine *Diesel Motoren (16.000PK) of 2 x Man V12z32/44 24-Cylinder Marine motoren (17.000 PK)
Snelheid (op de weg)	Er werd verwacht dat het voertuig 40 km p/u zou gaan. (maximaal)
Rijbereik

Ratte was een Duits tankproject. De superzware P-1000 Landkreuzer Ratte was een gigantisch ontwerp, zo zwaar als ongeveer vijftig van de zwaarste tanks die Duitsland in 1941 produceerde. Ratte is nooit verder gekomen dan de ontwerpfase.

Adolf Hitler had in 1941 zichzelf overtuigd dat in de wapenwedloop met de Sovjet-Unie ieder een jaar een nieuwere en zwaardere generatie tanks zou verschijnen. De Duitsers stonden al op het punt de Tiger in productie te nemen; van deze zou al de opvolger ontwikkeld moeten worden, de Tiger II, maar ook diens opvolger moest al voorbereid worden, de Maus, en voor 1945 zou alweer de volgende superzware tank klaar moeten zijn, de Ratte.

Het gevolg van al deze extrapolaties was dat bij Ratte een absurd hoog gewicht van duizend ton voorzien was. Voor Maus werden al kanonnen van 150 mm in beschouwing genomen en de volgende stap was het toepassen van scheepsartillerie: de hele geschutstoren van een slagkruiser zou op een reusachtig rupsbandonderstel geplaatst moeten worden, waarin twee voor een tank reusachtige 280 mm kanonnen die zoals bij een oorlogsbodem gebruikelijk onafhankelijk konden eleveren. Het was dus inderdaad een ware "landkruiser". Aan de achterkant was een tweede toren met lichter 128 mm antitankgeschut voorzien voor de nabijverdediging. Het torenontwerp was afkomstig van de firma Krupp; de tank zelf van Ferdinand Porsche die Hitler actief aanmoedigde in zijn megalomane ideeën. Porsche maakte een voorlopige studie in 1942. Hoewel technisch zeker uitvoerbaar, was het project economisch en tactisch onzinnig. Duitsland zou nooit voldoende van dit soort voertuigen kunnen produceren; ze waren ongeschikt voor een tankgevecht en extreem kwetsbaar voor luchtaanvallen, ondanks een geplande bewapening met luchtafweergeschut in de vorm van 8 x 20 mm FLAK 38.

Het voertuig is nooit verder dan het ontwerpstadium gekomen; in 1942 werd het project beëindigd. Er werd één 28 cm geschutstoren gereserveerd voor de tank, maar toen ze hoorden dat het tankproject afgeblazen werd, werden de kanonnen bij Normandië gebruikt in een fortificatie.