Visum

Een visum is een officiële toestemming een land binnen te reizen. In tegenstelling tot een paspoort wordt een visum over het algemeen niet afgegeven door het thuisland van de reiziger maar door het land waar hij / zij wil inreizen. Op deze manier kan dat land beter in de gaten houden wie het land binnenkomt en ook wanneer het land weer wordt verlaten. Visa moeten meestal binnen een bepaalde periode gebruikt worden, en vaak wordt het aantal keren dat in die periode het land mag worden betreden aangegeven in het visum (de zgn single entry, double entry, multiple entry visa)

Voor sommige landen moet het visum van tevoren aangevraagd worden. Hierdoor hebben deze landen in principe de mogelijkheid een onderzoek naar het verleden van de aanvrager uit te voeren. Op grond hiervan kan besloten worden het visum, en daarmee de toegang tot het land, te weigeren.

Visa worden vooral uitgegeven door landen waar inreisbeperkingen gelden, hetzij op basis van herkomst, hetzij op basis van tijd. Zo kunnen Nederlanders en Belgen voor een een aantal golfstaten alléén een visum aanvragen als tegelijkertijd een uitnodiging van een inwoner overlegd kan worden.

De Schengenlanden geven visa uit die geldig zijn op het gehele gebied, en een visum afgegeven door één van deze landen is automatisch voor àlle Schengenlanden geldig. Het visum moet worden aangevraagd in het land waar gedurende de reis de meeste tijd wordt doorgebracht, of (indien dat onbekend is) het land van inreizen. De Schengen visa en de visa van andere EU landen hebben dezelfde lay-out en worden als sticker in het paspoort geplakt. Er worden 4 typen onderscheiden

• visum A: luchthaven transit visum (voor overstappen op een EU luchthaven, zonder daar de EU-staat binnen te komen)
• visum B: transitvisum (5 dagen geldig)
• visum C: toeristen/zakenvisum (3 maanden geldig). Voor zeer regelmatige entree kan het visum voor een langere termijn worden afgegeven (zgn circulatie visum).
• visum D: entreevisum voor inschrijving als inwoner (in Nederland: MVV)

Het visum D is bedoeld voor mensen die zich willen vestigen in een EU land, en wordt in Nederland een MVV, machtiging tot voorlopig verblijf, genoemd. In tegenstelling tot de cathegoriën A,B en C is het alléén geldig voor het land waarin het is aangevraagd. Daarom wordt het vaak (in Nederland altijd) gecombineerd met een visum C.

De Europese Unie streeft visavrije entree voor al haar burgers in de landen waarvan de inwoners visumvrij het Schengengebied in kunnen. Deze zgn visum-reciprociteit is op dit moment en punt van discussie tussen de Europese Unie enerzijds, en de Verenigde Staten, Canada en (in mindere mate) Australië anderzijds. De visumplicht betreft hier vooral landen die nieuw tot de EU zijn toegetreden.

In de Verenigde staten vallen inwoners van geselecteerde landen onder het Visa Waiver Program. Toepassing hiervan is onder andere afhankelijk van het model paspoort (wel of geen machinaal leesbare controlestrook, wel of geen biometrische gegevens enzovoorts) en het doel van het verblijf kan het zijn dat men al dan niet onder het valt. Als men onder dit programma valt kan bij de grens een inreiskaart voor een verblijf van maximaal 90 dagen verkregen worden. Valt men niet onder dit programma dan moet vooraf een visum aangevraagd worden.

Een visum is niet altijd gratis. Met name voor landen die geen vrij converteerbare valuta hebben, kan de uitgifte van visa een bron van inkomsten (van vreemde valuta) zijn.

Een visum kan verschillende vormen aannemen, variërend van een stempel in het paspoort via een sticker die (tijdelijk) in het paspoort geplakt wordt tot een document dat naast het paspoort bewaard moet worden. Een los visum (zonder pasoort) is geen geldig reisdocument.