Sandro Pertini
Alessandro (Sandro) Pertini (25 september 1896 - 24 februari 1990) was een Italiaans politicus. Van 1978 tot 1985 was hij President van Italië.
Pertini werd geboren in Stella in de provincie Savona. Hij studeerde rechten aan de Universiteit van Genua. Hij was een tegenstander van Italiaanse betrokkenheid bij de Eerste Wereldoorlog, maar diende toch als luitenant in het leger en kreeg verschillende onderscheidingen wegens dapperheid.
In 1918 werd hij lid van de socialistische partij Partito Socialista Unitario (PSU). In Florence studeerde hij politieke wetenschappen. Na de moord op PSU-leider Giacomo Matteotti in 1924 werd hij steeds actiever in het verzet tegen het totalitaire regime van Benito Mussolini. Pertini was bijvoorbeeld de organisator van de vlucht van PSU-voorman Filippo Turati naar Frankrijk. Zelf leefde hij een aantal jaren op Corsica. Na zijn terugkeer naar Italië in 1929 werd hij gearresteerd en tot tien jaar en negen maanden gevangenisstraf veroordeeld.
Hij bracht jaren in hechtenis door op het eiland Ponza. Daar wist hij de dagboeken van Antonio Gramsci te redden. In 1943 werd Pertini bevrijd. Hij ging onmiddellijk weer in het verzet, werd door Duitse troepen gevangen genomen en ter dood veroordeeld, maar door partizanen bevrijd.
Kort na het einde van de oorlog werd Pertini gekozen tot lid van het parlement van Italië. Hij werd een prominent lid (en later bestuurslid) van de Socialistische Partij van Italië, waarin de PSU opging. Van samenwerking met de communisten moest hij niets weten. Hij was een verklaard tegenstander van het kolonialisme en streed tegen de, de Italiaanse politiek kenmerkende, corruptie.
In 1968 werd Pertini voorzitter van de Camera dei deputati en in 1978 President van Italië. Tijdens zijn presidentschap werd zijn land herhaaldelijk geconfronteerd met het terrorisme van de Rode Brigades. Hij ontpopte zich tot een vurig verdediger van de democratie in zijn land.
Ondanks al zijn verdiensten zal Pertini altijd herinnerd blijven door zijn aanwezigheid (85 jaar oud) bij de finale van het Wereldkampioenschap voetbal 1982 tussen Italië en West-Duitsland in Madrid. Na de derde Italiaanse goal, van Alessandro Altobelli, reageerde hij zo enthousiast in de ereloge dat verslaggever Rik de Saedeleer uitriep: "Pertini gaat eraf springen! Ze moeten hem vasthouden!..."
Aan het eind van zijn ambtsperiode was Pertini volgens het Guinness Book of Records de oudste president ter wereld. Hij overleed in Rome op 93-jarige leeftijd. Zijn dood werd gevoeld als een nationale tragedie. Pertini wordt nog altijd beschouwd als één van Italië's meest belangrijke staatslieden.
|
|
 |
|---|---|
|
Alcide De Gasperi (staatshoofd)| Enrico De Nicola | Luigi Einaudi | Giovanni Gronchi | Antonio Segni | Cesare Merzagora | Giuseppe Saragat | Giovanni Leone | Amintore Fanfani | Sandro Pertini | Francesco Cossiga | Joseph Cheeseman | Giovanni Spadolini | Oscar Luigi Scalfaro | Nicola Mancino | Carlo Azeglio Ciampi | Giorgio Napolitano |
|
