Ernst Röhm
Ernst Julius Röhm (München, 28 november 1887 – München, 30 juni 1934) was de Duitse leider van de Sturmabteilung (SA) van 1921 tot 1934.
Ernst Röhm vocht tijdens de Eerste Wereldoorlog in het Duitse leger en klom op tot Hauptmann (kapitein). In de oorlog werd een stuk van zijn neus weggeslagen door granaatscherven. Vanaf 1919 diende hij in het Vrijkorps Ritter von Epp, dat betrokken was bij de onderdrukking van de Beierse Revolutie (voorjaar 1919). In 1921 werd hij de chef van de door Hitler opgerichte Sturmabteilung (SA). Onder zijn leiding groeide de SA uit tot een terreurorganisatie die joden, communisten, socialisten, democraten, gewone burgers enzovoort lastig viel. Van 1928 tot 1930 diende hij als officier, verantwoordelijk voor de opleiding van het Boliviaanse leger in Bolivia. Na zijn terugkeer in Duitsland werd hij door Hitler benoemd tot Stafchef van de SA.
Röhm had altijd al vertrouwd op militaire middelen en had de NSDAP altijd eerder als een verlengstuk van de Vrijkorpsen gezien dan andersom. Hitler had zelf altijd al bezwaren gehad tegen een te grote rol van de SA in de partij. Als ordehandhavers en uitsmijters waren ze nuttig, maar ze vormden vanaf het prille begin een machtsbolwerk, loyaal aan Röhm, waar hij rekening mee moest houden. Hitler wist uiteindelijk Röhm en zijn SA tot gehoorzaamheid en onderwerping te dwingen, waarop Röhm boos naar Bolivia vertrok.
Na de machtsovername van Hitler (januari 1933) werd Röhm rijksminister zonder portefeuille. Hitler trachtte Röhm ervan te overtuigen dat de SA een onderdeel zou moeten worden van het Duitse leger, maar dit weigerde hij. De SA was in zijn ogen nodig om de 'sociale revolutie' en Duitsland te ontketenen en het kapitalisme te vernietigen. Hitler, die juist de steun nodig had van de grote bedrijven en de Reichswehr, zette Röhm tevergeefs onder druk. Ten slotte besloot hij een samenzwering tegen hem te organiseren. Röhm zou een coup tegen Hitler hebben beraamd. Daarnaast was hij praktiserend homoseksueel, iets waar Hitler nooit problemen mee had gehad, maar dat hij nu als troef tegen hem uitspeelde.
Eind juni liet Hitler, tijdens de befaamde 'Nacht van de Lange Messen' (die in werkelijkheid een lang weekend duurde) Röhm in München gevangennemen en opsluiten. De SS-mannen die hem gevangennamen gaven Röhm in zijn cel een pistool zodat hij zich van zijn leven kon beroven. Toen de SS'ers later terugkwamen bleek Röhm geen zelfmoord te hebben gepleegd. Röhm weigerde mee te gaan naar de executieplaats buiten de gevangenis en liet zich in zijn cel executeren.
