Das Lied der Deutschen
Das Lied der Deutschen of ook wel het Deutschlandlied is het volkslied van het Verenigde Duitsland en wordt sinds 1922 gebruikt als volkslied. Voor 1922 was Heil dir im Siegerkranz het volkslied.
Het is het derde couplet van de tekst van het lied dat August Heinrich Hoffmann von Fallersleben in 1841 uit heimwee schreef op het eiland Helgoland, dat toen Engels was. Het lied wordt gezongen op een melodie van Joseph Haydn die ouder is dan het lied. Deze melodie werd tot 1918 door de Oostenrijkers gebruikt als "Keizerhymne" onder de titel Gott erhalte Franz den Kaiser.
Het eerste couplet, dat begint met de regel Deutschland, Deutschland über alles werd vanwege de aanspraak op het gebied tussen de Maas, de Memel, de Etsch en de Belt die erin vervat is, niet geschikt gevonden om als volkslied te dienen. Want de rivieren de Memel en de Etsch liggen ver buiten de huidige Duitse grenzen. Ook de woorden Deutschland über alles worden vaak verkeerd begrepen, namelijk als pleidooi voor een Duitsland dat alle andere landen zou overheersen. Door nationaal-socialisten werd deze interpretatie bewust uitgedragen. De woorden zijn oorspronkelijk echter bedoeld als een oproep aan de Duitsers om hun Duitse identiteit boven regionale verschillen te stellen. De woorden zijn, in tegenstelling tot wat vaak wordt geloofd, niet verboden of verbannen uit het volkslied.
De status van het Deutschlandlied als Duits volkslied is overigens in geen enkele wet vastgelegd.
De melodie van Joseph Haydn is die van Opus 76 No 3 Deel 2 voor strijkkwartet, en dateert van 1797. Daarvan is de toonhoogte C groot, de snelheid poco adagio, en de wijze cantabile. Het muziekstuk bestaat uit vijf achtereenvolgende variaties. Onder begeleiding van het stuk kan de volledige tekst worden gezongen, waarbij men het beste de coupletten zingt bij de eerste, de derde, en de vijfde variatie.
De versregels tussen de tekens |: en :| moeten tweemaal worden gezongen. Het accent in blüh' staat in de plaats van een e om aan te geven dat de tweede lettergreep van het bedoelde blühe hier niet moet worden gezongen.
De rivier de Maas stroomt in Nederland langs de grens met Duitsland. De Memel stroomt als Mēmele in Letland, en als Nemunélis in Litouwen. De Etsch stroomt in het noorden van Italië, en wordt ook de Adige genoemd. Met de Belt wordt de Fehmarn Belt bedoeld, de zeestraat tussen de Kielerbocht en de Mecklenburgerbocht. De grens tussen Duitsland en Denemarken loopt door deze zeestraat.
Er wordt wel gedacht dat met de Belt de Kleine Belt wordt bedoeld, de zeestraat tussen het Deense vasteland (Jutland) en het eiland Funen. Want het deel van het Deense vasteland tot ongeveer de lijn Esbjerg - Kolding hoorde tot 28 juni 1919 (ondertekening van het verdrag van Versailles) bij Duitsland, als het noordelijke deel van Sleeswijk. Echter, pas bij het verdrag van Gastein van 1865 viel Sleeswijk toe aan Pruisen. Voor 1865 behoorde het toenmalige hertogdom Sleeswijk geheel tot Denemarken, en liep de grens van het Duitse Rijk vermoedelijk ongeveer langs de lijn Tönning - Eckernförde. Want daar lag de grens van het Rijk bij de totstandkoming van de Duitse Bond in 1815. Daarom kan von Fallersleben in 1841 niet de Kleine Belt bedoeld hebben.
Bij de onderstaande volledige tekst wordt in de rechter kolom de nauwkeurigste Nederlandse vertaling gegeven. Daardoor staat die vertaling op rijm noch maat.
[bewerk] Huidige tekst
- Einigkeit und Recht und Freiheit
- für das deutsche Vaterland!
- Danach lasst uns alle streben
- brüderlich mit Herz und Hand!
- Einigkeit und Recht und Freiheit
- sind des Glückes Unterpfand;
- |: blüh' im Glanze dieses Glückes,
- blühe, deutsches Vaterland. :|
[bewerk] Volledige tekst
|
|
