Vidiadhar Surajprasad Naipaul

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Sir Vidiadhar Surajprasad Naipaul, znany jako V. S. Naipaul (ur. 17 sierpnia 1932 w Chaguanas) – brytyjski prozaik i eseista, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 2001.

Spis treści

1 Życiorys
2 Beletrystyka
3 Reportaże, eseje
4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Życiorys

Urodził się 17 sierpnia 1932 roku w Chaguanas w pobliżu Port-of-Spain w Trynidadzie i Tobago w rodzinie hinduskich (warstwa braminów) imigrantów pochodzących z północnych Indii. Jego ojciec, Seeperesad Naipaul, był korespondentem dla "Trinidad Guardian" i pisarzem. Udzielał synowi wsparcia w jego najwcześniejszych literackich wysiłkach i był wzorem dla przyszłego noblisty.

Naipaul kształcił się początkowo w Port-of-Spain w Queen's Royal College, a gdy w 1950 roku wygrał stypendium Oksfordu, wyjechał na studia do Anglii. Dyplom otrzymał w 1953 roku.

Po zakończeniu edukacji, od 1954 do 1956, pracował dla BBC jako prezenter (broadcaster for BBC's Caribbean Voices), a od 1957 do 1961 jako etatowy krytyk literatury beletrystycznej dla "New Statesman".

Mieszkając od 1950 na stałe w Wielkiej Brytanii chętnie wyruszał w rozliczne podróże po Azji, Afryce i po obu Amerykach. Od lat 70. mieszka w Wiltshire opodal Stonehenge.

Zaczynał od powieści na temat brytyjskiej kolonii w Trynidadzie i Tobago, utrzymanych w ironicznym stylu – Masażysta cudotwórca (1957) i Wybory w Elwirze (1958). Międzynarodowy rozgłos zyskał dzięki powieści A House for Mr. Biswas (1961), opisującej Anglię z perspektywy przybysza z kolonii.

Późniejsze utwory Naipaula są w wydźwięku coraz bardziej pesymistyczne. Zawierają zapisy poszukiwania tożsamości po opuszczeniu ojczyzny. Bywają porównywane do twórczości Josepha Conrada. Niektóre dzieła, np. Partyzanci (1975), czy Zakręt rzeki (1980) mają charakter polityczny, a ostatnio wydane, np. The Enigma of Arrival (1987), A Way in the World (1994) – autobiograficzny.

Literatura faktu i eseistyka, będące plonem jego podróży, zajmują równie wiele miejsca w twórczości Naipaula co beletrystyka. W latach 80. XX wieku był żywo zainteresowany "Solidarnością" i życzliwie o niej pisał.

Opisując świat rozpadającej się dawnej kultury kolonialnej, Naipaul spogląda z wnikliwością na Europę zarówno z perspektywy kultur Trzeciego Świata, jak i na tamte kręgi cywilizacyjne z punktu widzenia człowieka Zachodu. Jego twórczość nie jest hermetyczna.

Zauważyła to Akademia Szwedzka przyznając mu w 2001 roku literacką Nagrodę Nobla. Akademia zwróciła szczególną uwagę na: powieść z 1987 roku The Enigma of Arrival oraz książki podróżnicze, w których Naipaul krytykuje islamskich fundamentalistów w Indonezji, Iranie, Malezji i Pakistanie Among the Believers (1981) i Beyond Belief (1998). W swoim uzasadnieniu Komitet stwierdził, że przyznał nagrodę ""za jednolity punkt widzenia i nieprzekupne badania, które zmuszają nas by dostrzec obecność przemilczanej historii"".

Inne nagrody:

prestiżowa brytyjska Nagroda Bookera za zbiór opowiadań W wolnym kraju (1971),
T.S. Eliot Award for Creative Writing (1986).

W 1990 roku Naipaul otrzymał tytuł szlachecki.

Jest dobrze znany m.in. w Anglii, USA i Szwecji. Pisze tylko po angielsku. Często cytowane są słowa pisarza: "Prawdziwą moją ojczyzną jest mój język, mój dom to angielszczyzna".

[edytuj] Beletrystyka

The Mystic Masseur (1957) – Masażysta cudotwórca (1979, Książka i Wiedza)
The Suffrage of Elvira (1958) – Wybory w Elwirze (1958)
Miguel Street (1959) – Nasza ulica (2002, Noir sur Blanc)
A House for Mr Biswas (1961) – Dom pana Biswasa (2002, Noir sur Blanc)
Mr. Stone and the Knight's Companion (1963)
A Flag on the Island (1967)
The Mimic Men (1967) – Marionetki (1971)
The Loss of Eldorado (1969) – Utrata Eldorado (1972, Książka i Wiedza)
In a Free State (1971) – W wolnym kraju (1974)
Guerillas (1975) – Partyzanci (1980, Czytelnik)
A Bend in the River (1979) – Zakręt rzeki (1985, Czytelnik; 2002, Noir sur Blanc)
Finding the Centre (1984) – Rozjaśnić tło (2002, Noir sur Blanc)
The Enigma of Arrival (1987)
A Way in the World (1994)
Half a Life (2001) – Pół życia (2004, Noir sur Blanc)

[edytuj] Reportaże, eseje

The Middle Passage: Impressions of Five Societies – British, French and Dutch in the West Indies and South America (1962)
And Area of Darkness (1964)
The Overcrowded Barracoon and Other Articles (1972)
India: A Wounded Civilization (1977) – Indie: Zraniona cywilizacja
A Congo Diary (1980)
The Return of Eva Perón (1980)
Among the Believers: An Islamic Journey (1981)
Finding the Centre (1984) – Rozjaśnić tło (2002, Noir sur Blanc)
A Turn in the South (1989)
India: A Million Mutinies Now (1990)
Homeless by Choice (1992, razem z R. Jhabvala i S. Rushdie)
Bombay (1994, razem z Raghubir Singh)
Beyond Belief: Islamic Excursions among the Converted Peoples (1998)
Between Father and Son: Family Letters (1999, redakcja: Gillon Aitken)