Martynika

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Martynika - departament zamorski Francji, obejmujący karaibską wyspę Martynika, położoną w archipelagu Wysp Zawietrznych w Małych Antylach, między dwoma niezależnymi państwami Dominiką na północy i Saint Lucią na południu.

Martinique


(o nieoficjalnej fladze)

Dewiza: —

Język urzędowy

francuski

Stolica

Fort-de-France

Ustrój polityczny

departament zamorski Francji

Głowa państwa
Przedstawiciel

prezydent Jacques Chirac
prefekt Yves Dassonville

Szef adminsitracji

przewodniczący Rady Generalnej Claude Lise
przewodniczący Rady Regionalnej Alfred Marie-Jeanne

Powierzchnia
- całkowita

1100 km²

Liczba ludności
- całk. (2004)
- gęstość zalud.

393 000
245 mieszk./km²

Waluta

euro €

Strefa czasowa

UTC -4

Hymn państwowy

Marsylianka

Domena internetowa

.mq

Kod samochodowy

Kod telefoniczny

+596

[edytuj] Geografia

Martynika to górzysta wyspa pochodzenia wulkanicznego. Posiada ona kilka wulkanów, z których najbardziej znany, a zarazem najwyższy, to Montagne Pelée (1397 m n.p.m.). Podczas erupcji 8 maja 1902 gorąca chmura wulkaniczna zniszczyła całkowicie nadmorskie miasto Saint-Pierre. Zginęło wówczas 30 tysięcy osób. Ostatni wybuch tego wulkanu miał miejsce w 1929.

Na wyspie panuje klimat podzwrotnikowy gorący ze średnimi temperaturami 24-28°C. Średnie roczne sumy opadów wynoszą od 1250 mm na wybrzeżu po 5000 mm we wnętrzu wyspy.

Na żyznych gleba wulkanicznych rosną bujne lasy równikowe. Ale występują tu również sprowadzone z Europy gatunki drzew. Na wybrzeżach spotyka się roślinność namorzynową.

[edytuj] Historia

Wyspa został odkryta przez Krzysztofa Kolumba w 1502 podczas jego czwartej podróży do Ameryki. Pierwsi francuscy osadnicy pojawili się w 1635. Od tego czasu wyspa pozostaje nieomal nieprzerwanie w rękach Francuzów. Francuscy plantatorzy sprowadzali na wyspę niewolników do pracy przy trzcinie cukrowej. Dopiero w 1848 uzyskali oni wolność. Od tej pory tworzą oni swoistą kreolską kulturę wyspy.

W 1946 Martynika uzyskała status departamentu zamorskiego Francji. Na wyspie działają jednak ruchy, które żądają uzyskania niepodległości dla wyspy.

[edytuj] Ustrój polityczny

Martynika ma jednocześnie status departament i regionu administracji Francji, co oznacza, że ma swoich bezpośrednich przedstawicieli we francuskim Zgromadzeniu Narodowym wybieranych bezpośrednio w wyborach. Na czele wyspy stoi prefekt, który zarządza radą generalną. W 2003 pojawił się projekt połączenia administracji regionalnej i departamentalnej, ale został on odrzucony podczas referendum.

Departament Martyniki dzieli się na 34 gminy (fr. commune).

[edytuj] Społeczeństwo

Martynika jest gęsto zaludnioną wyspą - na 1 km² przypada 245 mieszkańców. Jest zróżnicowana pod względem etnicznym: mieszkają tu Murzyni, Mulaci, Hindusi, Chińczycy, Kreole i Europejczycy. Większość ludności wyznaje katolicyzm. Językiem urzędowym kraju jest język francuski, ale mieszkańcy wysp posługują się językiem kreolskim.

[edytuj] Gospodarka

Gospodarka wyspy opiera się na dwóch sektorach: rolnictwie i turystyce. Uprawy mają głównie charakter plantacji, produkujących głównie na potrzeby eksportu trzcinę cukrową, banany i kwiaty egzotyczne. Ponadto na potrzeby miejscowej ludności uprawia się bataty i maniok. Pewne znaczenie ma hodowla zwierząt. Za to słabo rozwinięte jest leśnictwo i rybołówstwo.

Martynikański przemysł ogranicza się głównie do przemysłu cukrowniczego, któremu obok produkcji cukru towarzyszy destylacja rumu.

Wyspę najczęściej odwiedzają oczywiście turyści z Francji, a także ze Stanów Zjednoczonych. Z tymi dwoma krajami Martynika ma regularne połączenia lotnicze z portu w Lamentin, koło Fort-de-France.

Głównym partnerem handlowym Martyniki jest Francja.