Funkcja okresowa
Z Wikipedii
Funkcja okresowa – funkcja, która "powtarza się" cyklicznie w nieskończoność. Klasycznym przykładem jest funkcja sinus:
Funkcje okresowe mogą służyć do modelowania zjawisk okresowych w fizyce – np. ruchu wahadła czy planety – a także w biologii, medycynie, ekonomii i innych dziedzinach nauki.
Spis treści |
[edytuj] Definicja dla funkcji liczbowych
Niech oraz niech będzie funkcją o wartościach rzeczywistych określoną na zbiorze D. Okresem funkcji f nazywamy dowolną liczbę T różną od zera (w niektórych książkach zakłada się, że T > 0) o następujących własnościach:
- dla dowolnej liczby , również liczby x + T,x − T należą do D (niekiedy opuszcza się warunek ) oraz
- dla każdego zachodzi równość f(x + T) = f(x).
Jeśli jakaś funkcja ma okres, nazywamy ją funkcją okresową; funkcję o okresie T nazywa się niekiedy funkcją T-okresową. Jeśli wśród dodatnich okresów funkcji f istnieje najmniejszy, nazywamy go okresem podstawowym (lub zasadniczym). Funkcja okresowa nie musi mieć okresu podstawowego, na przykład dla funkcji
okresem jest dowolna liczba wymierna i tylko takie liczby są jej okresami.
Pierwszy z powyższych warunków gwarantuje, że dziedzina funkcji okresowej ma odpowiednią strukturę, tj. biorąc jakąkolwiek liczbę x, dla której wyrażenie f(x) ma sens, żądamy, aby miało ono sens również dla x + T, a w konsekwencji i dla x + 2T, x + 3T itd. (oraz x − T, x − 2T itd.). Przykładowo, nie ma sensu np. mówić o okresowości funkcji określonej na przedziale ograniczonym, gdyż, mówiąc nieściśle, nie powstaje on przez cykliczne powtarzanie jakiegoś kawałka w nieskończoność. Warunek, by (niekiedy opuszczany), zapewnia, że dziedzina rozciąga się nie tylko od pewnego miejsca do plus nieskończoności, ale także w przeciwnym kierunku.
Drugi warunek stanowi sedno pojęcia okresowości: implikuje on, że nie tylko dziedzina, ale również wykres funkcji f powstaje przez położenie obok siebie nieskończenie wielu przesuniętych coraz dalej kopii tego samego zbioru. Zauważmy, że nie ma potrzeby dodawania warunku f(x − T) = f(x); kładąc bowiem x − T zamiast x w warunku 2, otrzymujemy f(x) = f((x − T) + T) = f(x − T).
Jeśli T jest okresem, to każda wielokrotność liczby T też jest okresem funkcji.
[edytuj] Definicja ogólna
Niech (G, * ) będzie półgrupą, a funkcją określoną na G. Jeśli istnieje taki element T w G (nie będący elementem neutralnym), że f(x * T) = f(x) dla dowolnego , to nazywamy go okresem funkcji f, a samą funkcję nazywamy okresową.
Zauważmy, że powyższa definicja nie jest uogólnieniem definicji podanej wcześniej, bowiem tym razem nie założyliśmy istnienia odpowiednika liczby x − T. Jeśli G jest grupą, to oczywiście warunek ten jest spełniony. Niemniej jednak tak ogólna definicja może być pożyteczna – obejmuje ona np. ciągi okresowe, tj. funkcje okresowe określone na zbiorze liczb naturalnych. Zauważmy również, że samą definicję można by napisać nawet w przypadku zbioru z określonym jakimkolwiek działaniem (tj. niekoniecznie łącznym) oraz że w przypadku półgrup nieprzemiennych należy odróżniać zdefniowany powyżej prawy okres od lewego okresu.
[edytuj] Przykłady funkcji okresowych
Przykładami funkcji okresowych są funkcje trygonometryczne (sinus, cosinus, tangens, cotangens, secans, cosecans) oraz funkcja stała.