Shenjtori
Nga Wikipedia, Enciklopedia e Lirë
Shenjtori është njeriu që në pikëpamjen fetare, etike e morale ka jetuar një jetë të përsosur. Shenjtori në Krishterim është një njeri, i gjallë ose i vdekur, i pranuar zyrtarisht, veçanërisht prej shënjtërimit, i emëruar për publikun i nderueshëm dhe i aftë për ndërmjetësi për njerzit tek Perëndia. Shenjtori, qoftë ai burrë, grua apo fëmijë, vlerësohet njeriu i ndriçuar nga Mençuria e Parimit të Epërm Krijues ose Perëndia. Si i tillë ai ka vepruar në pajtim të plotë me dëshirën dhe mençurinë hyjnore, në kapërcimin e kufinjve dhe dobësive njerzore duke qënë shembull i mirë frymëzimi, për t´u ndjekur dhe për t´iu afruar Perëndisë. Emërtimi rrjedh nga Besëlidhja e Re, nga fjala greke "hagios" - i shenjtë, shenjtor. U përkthye nga Shën Jeronimi në Latin Vulgate si "sanctus" - me të njëjtin kuptim - shenjtor. Shkurtimi për emërtimin Shenjtor është "Shën" ose "Sh".
Tabela e përmbajtjeve |
[redaktoni] Në Krishterim
[redaktoni] Kisha katolike
[redaktoni] Kisha ortodokse
[redaktoni] Budizëm
[redaktoni] Hebraizëm
[redaktoni] Hinduizëm
[redaktoni] Islam
[redaktoni] Shiko edhe
[redaktoni] Thënie
- "Lindur shenjtor, vdekur mëkatar - lindur mëkatar -- vdekur shenjtor". - Doug Horton
- "Perëndia krijon nga asgjëja. Ju thoni e mrekullueshme. Po, sigurisht, por ai bën edhe diçka më të mrekullueshme: ai bën shenjtor mëkatarin". - Soren Kierkegaard
