Ołów

izotop	wyst.	o.p.r.	s.r.	e.r. MeV	p.r.
²⁰²Pb	{syn.}	5,25×10⁴ lat	w.e.	0,050	²⁰²Tl
²⁰²Pb	{syn.}	5,25×10⁴ lat	α	2,598	¹⁹⁸Hg
²⁰⁴Pb	1,4%	>1,4×10¹⁷ lat	α	2,186	²⁰⁰Hg
²⁰⁵Pb	{syn.}	1,53×10⁷ lat	w.e.	0,051	²⁰⁵Tl
²⁰⁶Pb	24,1%	stabilny izotop z 124 neutronami
²⁰⁷Pb	22,1%	stabilny izotop z 125 neutronami
²⁰⁸Pb	52,4%	stabilny izotop z 126 neutronami
²¹⁰Pb	{syn.}	22,3 lat	α	3,792	²⁰⁶Hg
²¹⁰Pb	{syn.}	22,3 lat	β^-	0,064	²¹⁰Bi

Tam, gdzie nie jest zaznaczone inaczej,
użyte są jednostki SI i warunki normalne.

*Wyjaśnienie skrótów:
l.a.=liczba atomowa
wyst.=występowanie w przyrodzie,
o.p.r.=okres połowicznego rozpadu,
s.r.=sposób rozpadu,
e.r.=energia rozpadu,
p.r.=produkt rozpadu,
w.e.=wychwyt elektronu

Chemia > Pierwiastek chemiczny > H – He – Li – Be – B – C – N – O – F – Ne – Na – Mg – Al – Si – P – S – Cl – Ar – K – Ca – Sc – Ti – V – Cr – Mn – Fe – Co – Ni – Cu – Zn – Ga – Ge – As – Se – Br – Kr – Rb – Sr – Y – Zr – Nb – Mo – Tc – Ru – Rh – Pd – Ag – Cd – In – Sn – Sb – Te – I – Xe – Cs – Ba – La – Ce – Pr – Nd – Pm – Sm – Eu – Gd – Tb – Dy – Ho – Er – Tm – Yb – Lu – Hf – Ta – W – Re – Os – Ir – Pt – Au – Hg – Tl – Pb – Bi – Po – At – Rn – Fr – Ra – Ac – Th – Pa – U – Np – Pu – Am – Cm – Bk – Cf – Es – Fm – Md – No – Lr – Rf – Db – Sg – Bh – Hs – Mt – Ds – Rg – Uub – Uut – Uuq – Uup – Uuh – Uus – Uuo - Uue - Ubn - Ubb

Ołów (Pb, łac. plumbum) – pierwiastek chemiczny, metal z bloku p w układzie okresowym.

Ołów występuje w skorupie ziemskiej w ilości 0,6 ppm. Najważniejszymi minerałami ołowiu są:

galena PbS
anglezyt PbSO₄
ceruzyt PbCO₃
piromorfit Pb₅(PO₄)₃Cl
mimetezyt Pb₅(AsO₄)₃Cl

Ołów znalazł szerokie zastosowanie w przemyśle. Z ołowiu wyrabiane są rury, a także wykłada się nim komory, wieże i wanny przy produkcji kwasu siarkowego. Stosuje się go również jako ekrany zabezpieczające przed promieniowaniem rentgenowskim i promieniowaniem gamma, do wyrobu płyt akumulatorowych, do wyrobu rdzeni pocisków karabinowych, itp. Służył również do wytwarzania stopów używanych w tradycyjnym drukarstwie.

Tetraetyloołów Pb(C₂H₅)₄ (dawna nomenklatura: czteroetylek ołowiu) był stosowany jako środek podnoszący liczbę oktanową benzyn silnikowych, Związek ten był głównym sprawcą emisji tlenków ołowiu do atmosfery w postaci aerozolu. Ostatnio dodatek tetraetyloołowiu w paliwach został praktycznie wyeliminowany.

Sole i tlenki tego pierwiastka są trucizną kumulującą się w organizmie. Toksyczne skutki działania ołowiu na organizm ludzki określa się nazwą ołowica. Zaabsorbowane związki ołowiu przenikają do krwiobiegu, gdzie ołów wbudowuje się do czerwonych ciałek krwi - średni czas przebywania wynosi 30 dni. Stąd 25-40% jego zawartości przenika do tkanek miękkich, około 15% do kości, a pozostała ilość jest wydalana. Czas przybywania w tkankach miękkich wynosi około 30 dni, a w kościach 40-90 lat u dorosłego osobnika (homo sapiens?). Ołów silnie wiąże się z wieloma biopolimeramu, takimi jak: białka, enzymy, RNA, DNA. w ten sposób ulega zaburzeniu wiele przemian metabolicznych. Skutkami toksyczności są: zaburzenia tworzenia krwi, nadciśnienie tętnicze, neuropatia, a także uszkodzenia mózgu.

Kationy Pb²⁺ należą do I grupy kationów, a także częsciowo do grupy IIa.