Język karaimski
Z Wikipedii
| (Qaray tili) | |
| Obszar | Litwa, Ukraina (Krym), również Polska |
| Liczba mówiących | ok. 100 |
| Ranking | poza pierwszą 100. |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki tureckie *Języki kipczackie **Język karaimski |
| Pismo | alfabet hebrajski, łaciński, cyrylica |
| Regulowany przez | ? |
| SIL | KDR |
| W Wikipedii | |
| Zobacz też: język, języki świata | |
Język karaimski – język z kipczackiej grupy języków tureckich.
Językiem karaimskim posługują się Karaimi zamieszkujący Litwę (głównie miasta Troki i Wilno), Zachodnią Ukrainę, Krym i Polskę. Tradycyjnie dzieli się go na dwie grupy: wschodnią (na Krymie) i zachodnią z dialektami trocko-wileńskim i łucko-halickim. Wspomniane dwa dialekty z grupy zachodniej zachowały wiele cech archaicznych, świadczących o kipczackim pochodzeniu języka. Jednak jednen z ważniejszych powodów uchowania się wielu archaicznych cech (przede wszystkim w leksyce i morfologii) języka pisanego, mianowicie odizolowanie języka karaimskiego od reszty języków tureckich poprzez otoczenie słowiańskie, był zarazem czynnikiem powodującym daleko idące zmiany w składni i po części słownictwie języka potocznego Karaimów łucko-halickich czy litewskich. Na język krymsko-karaimski bardzo silny wpływ miał język Tatarów Krymskich a także osmańsko-turecki. Są to już wpływy oguzyjsko-tureckie. Te różnice historyczne są głównym powodem różnic między wschodnio- a zachodnio-karaimską odmianą języka. Nigdy się też nie wykształcił jeden wspólny karaimski język literacki.
Współcześnie językiem karaimskim posługuje się ludność karaimska w skupiskach litewskich, w Haliczu (kilka osób) i na Krymie, oraz w mniejszym stopniu Karaimi zamieszkali w Polsce.
[edytuj] Linki zewnętrzne
azerski • baszkirski • buriacki • czuwaski • ewenkijski • eweński • gagauski • jakucki • kałmucki • karaimski • kazachski • kipczacki • kirgiski • kitański • mandżurski • mongolski • ojracki • osmańsko-turecki • tatarski • tofa • turecki • turkmeński • ujgurski • uzbecki
