Język cerkiewnosłowiański
Z Wikipedii
| церковнославя́нский язы́к | |
| Obszar | Ukraina, Białoruś, Bułgaria, Rumunia, Macedonia, Serbia |
| Liczba mówiących | Język wymarły |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie *Języki słowiańskie **języki południowosłowiańskie ***Język cerkiewnosłowiański |
| Pismo | cyrylica |
| Status oficjalny | |
| Język urzędowy | Język literacki i liturgiczny używany w cerkwi prawosławnej (także przez prawosławnych w Polsce). |
| Regulowany przez | ? |
| Kody języka | |
| ISO 639-1 | cu |
| ISO 639-2 | ? |
| SIL | ? |
| W Wikipedii | |
| Zobacz też: język, języki świata | |
Język cerkiewnosłowiański — język literacki i liturgiczny używany w cerkwi prawosławnej (także przez prawosławnych w Polsce). Wywodzi się z języka staro-cerkiewno-słowiańskiego i jest zapisywany cyrylicą. Występuje w wielu lokalnych odmianach, zwanych redakcjami. W licznych krajach prawosławnych odgrywał rolę języka literackiego i urzędowego zanim powstały nowożytne języki narodowe (np. w Rumunii do XVII wieku, a w Rosji do XVIII wieku).
Zobacz też: języki słowiańskie.
zachodniosłowiańskie:
czeski • dolnołużycki • górnołużycki • kaszubski • polski • połabskie † • słowacki
wschodniosłowiańskie:
białoruski • rosyjski • rusiński • ukraiński
południowosłowiańskie:
staro-cerkiewno-słowiański † • bułgarski • macedoński • serbsko-chorwacki (bośniacki, chorwacki, serbski) • słoweński
