George Custer
Z Wikipedii
George Armstrong Custer (ur. 5 grudnia 1839 w New Rumley w Ohio USA, pol. 25 czerwca 1876 w bitwie nad Little Big Horn Montana), generał amerykański.
Był najstarszym z piątki dzieci farmera i kowala Henry'ego Emanuela Custera i Marii Ward Kirkpatrick - miał 3 braci siostrę. Jego prapradziadek, Niemiec Arnold Kuster osiedlił się w Ameryce pod koniec XVII wieku.
W 1861 ukończył West Point. Rok później uzyskał tytuł podpułkownika (był nazywany generałem, mimo że nigdy nie otrzymał tego stopnia). W czasie wojny secesyjnej był dowódcą jednej z brygad kawalerii wojsk Północy (Armii Potomaku). Zginął w 1876 w bitwie z Siuksami dowodzonymi przez Siedzącego Byka i Szalonego Konia nad brzegami rzeki Little Big Horn.
W czasie wojny cieszył się ogromną popularnością na Północy, szczególnie wśród płci pięknej, która nazywała go pieszczotliwie boy-general. Był też jednym z niewielu dowódców kawalerii Północy, który potrafił wygrywać bitwy w polu. Już po śmierci zyskał złą sławę jako bezlitosny i nienawistny wróg Indian, nie znający żadnych granic okrucieństwa, co też nie do końca było prawdą. Jego podwładni - oficerowie - uskarżali się, że wolał towarzystwo swoich indiańskich zwiadowców niż ich własne. Był bez wątpienia hulaką i postrzeleńcem. Często upijał się do nieprzytomności i podejmował niezbyt zrozumiałe, kontrowersyjne decyzje. Częściej niż w mundurze widywano go w żółtawej skórzanej kurtce z frędzlami, skąd kolejne przezwisko - Cavalier in Buckskin. Wsławił się polowaniami na bizony oraz przyjaźnią z Buffalo Billem i rosyjskim następcą tronu.
Po zakończeniu wojny nie uzyskał generalskiego przydziału, służył więc w randze podpułkownika, jako dowódca 7. Pułku Kawalerii na preriach Dzikiego Zachodu.
9 lutego 1864 ożenił się z Elizabeth Clift Bacon; nie mieli dzieci.
Gdy do Waszyngtonu doszła wieść o jego śmierci w bitwie z powszechnie pogardzanymi Indianami, zrzucono nań całą winę za klęskę i śmierć żołnierzy, ale jednocześnie postanowiono okrutnie zemścić się na Indianach.
