Zilverhalogenide
Zilverhalogeniden zijn verbindingen tussen zilver en een halogeen, dus fluor, chloor, broom of jodium. Het zijn slecht in water oplosbare stoffen die lichtgevoelige eigenschappen bezitten. Vooral zilverchloride en zilverbromide worden daarom in filmmateriaal gebruikt. Ze moeten in het donker worden bewaard omdat ze onder invloed van daglicht ontleden.
Deze verbindingen, ook wel halogeenzilverzouten genoemd, zijn lichtgevoelig. Zilverchloride bezit de kleinste, zilverjodide de grootste lichtgevoeligheid.
Zilverhalogeniden worden veelvuldig in de fotografie toegepast. Door de inwerking van licht wordt het halogeenzilver tot zilver gereduceerd. Dit is een zogenaamde redox-reactie. In het geval van zilverbromide staan Broomionen staan elektronen af en worden broomatomen (oxidatie). Zilverionen nemen elektronen op en worden zilver atomen (reductie).
noot: In de praktijk wordt bij belichting slechts een minuscuul gedeelte omgezet in zilver. Pas bij ontwikkelen wordt zoveel zilver gereduceerd dat dit met het blote oog als zwarting zichtbaar wordt. Na ontwikkelen moeten de overgebleven zilverhalogeniden door middel van fixeren verwijderd worden. Als dit niet zou gebeuren zal dit zilverhalogenide in de loop van de tijd ook uitéénvallen tot zilver, en zal de hele foto zwart worden.
