Theodor Morell
Dr. Theodor Morell (22 juli 1886 — 26 mei 1948) was een Duits arts en was tevens jarenlang Hitlers persoonlijke arts. Hij stond bekend om de vele geneesmiddelen en drugs die hij de 'Führer' toediende, hoewel hij later tegen de Amerikanen verklaarde dat het slechts om onschuldige huis-, tuin- en keukenmiddelen zou zijn gegaan.
Inhoud |
[bewerk] Jeugd en carrière
Na een jeugd in Opperhessen, en een studiecarrière aan vier verschillende universiteiten (waarvan twee in het buitenland), promoveerde Morell uiteindelijk in 1913. Waarschijnlijk moet het hem enige teleurstelling hebben opgeleverd dat hij begon als arts-assistent op een cruiseschip. Later trouwde hij en begon hij een eigen praktijk, terwijl hij in de Eerste Wereldoorlog als veldarts diende.
Morell begon toen al fantastische verhalen af te steken, bijvoorbeeld dat hij met de Russische Nobelprijswinnaar, de bioloog Ilya Mechnikov (1845-1916), bacteriële infecties had bestudeerd. Later zou hij zijn patiënten cocktails van allerlei op zijn minst gezegd dubieuze middelen toedienen.
[bewerk] De Naaldkanselier
Begin jaren 1930 werd Morell het werken onmogelijk gemaakt door geruchten dat hij Joods zou zijn, en het feit dat hij veel Joodse patiënten had. Misschien werd hij lid van de NSDAP om dit te ontkrachten, maar het was een feit dat hij sinds 1933 nazi was. Hij zou nu ook regelmatig nazi's behandelen, vaak voor geslachtsziekten waarvan hij beweerde dat dit zijn specialiteit was. In 1935 genas hij Hitlers persoonlijke fotograaf, Hoffmann. Sommigen beweren dat Hoffmann gonorroe had, maar hij en Eva Braun raakten zo onder de indruk dat ze hem aan Hitler voorstelden. Deze kampte rond dezelfde tijd met winderigheid en huiduitslag. Morell behandelde hem met "Mulitflor" (E.coli bacteriën en vitamines). Het kan zijn geweest dat het kwam doordat de behandeling aansloeg, het kan zijn gekomen door Hitlers angst voor de "jodenziekte" syfilis en zijn hypochondrie, maar sindsdien stond Morell in blakende gunst bij Hitler.
Andere nazi's waren minder over hem te spreken. Himmler en Göring noemden hem achter zijn rug een kwakzalver, Goebbels noemde hem de "Naaldkanselier" omdat hij altijd meteen begon met injecteren. Ook Eva Braun wilde uiteindelijk niets meer met hem te maken hebben. Klachten over hem tegen Hitler kwamen echter op woedende reacties te staan: Hitler geloofde heilig in de "revolutionaire behandelingen" van Morell. Een poging van dr. Brandt (Hitlers persoonlijke arts die Morell ook niet vertrouwde) om de schadelijkheid van de middelen aan te tonen leidde in 1944 tot diens eigen ontslag.
In 1938 kwam Morells moment in de wereldpolitiek. Hij bracht de oude Tsjechoslowaakse president Emil Hacha bij met een injectie die naar eigen zeggen slechts vitamines bevatte (maar in werkelijkheid wellicht amfetamine). De president was door de intimidatie van Hitler flauwgevallen en moest worden bijgebracht zodat hij de overgave aan nazi-Duitsland kon ondertekenen.
Hitler was tot het begin van de oorlog redelijk gezond geweest ondanks zijn gebrek aan lichaamsbeweging en hypochondrie. Tegen 1940 begon dit te veranderen en kreeg hij meer en meer klachten. Een trekkende linkerhand en andere symptomen kunnen op de ziekte van Parkinson wijzen. Dit leidde ertoe dat Hitler nog meer op Morell ging vertrouwen, die hem de meest uiteenlopende middelen toediende. Vitamines, belladonna, hormonen, en wellicht ook amfetamine en morfine behoorden hiertoe. Hitlers oogdruppels bevatten 1% cocaïne, en wonderpillen die Hitler iedere dag slikte bevatten zelfs strychnine en waren licht schadelijk. Na de aanslag van 1944 hield Hitler klachten en kreeg ook hier uiteraard allerlei medicijnen voor toegediend door de dokter. Dit liep op tot hij in april 1945 28 verschillende medicijnen slikte, spoot of druppelde! Op 22 april 1945 was het plotseling afgelopen. Woedend viel Hitler tegen Morell uit dat deze hem met morfine zou trachten te bedwelmen, en stuurde hem de bunker uit.
[bewerk] Internering en overlijden
Morell vluchtte naar het westen en viel in handen van de Amerikanen. Deze ondervroegen hem in een interneringskamp bij Weimar. Een van zijn ondervragers stond versteld van zijn overgewicht en gebrek aan hygiëne en noemde hem "walgelijk". Hij was weliswaar geïnterneerd maar werd nooit van misdaden beschuldigd. Zijn gezondheid was al slecht door zijn obesitas en verslechterde nog verder. Op 26 mei 1948 overleed hij aan een beroerte.
[bewerk] Motieven en speculaties
Morell heeft verschillende middelen aan Hitler toegediend, waarvan een aantal licht schadelijk. Een aantal speculaties doen over hem de ronde. Met name over zijn motieven worden vragen gesteld. Wilde Morell de oorlog bekorten door Hitlers gezondheid langzaam te ondermijnen? Of dacht hij dat zijn behandelingen werkelijk effect hadden? Of zag hij Hitler wellicht als een proefkonijn? De meeste historici vermoeden dat Morell met name op het laatst in zijn eigen behandelingen geloofde.
Ook wordt beweerd dat de amfetamine die Morell zou toedienen, Hitler verslaafd maakte en invloed op zijn doen en laten had. De Britse historicus Ian Kershaw stelt dat als Hitler überhaupt al verslaafd was aan de amfetamine of enige andere drug, dit geen merkbare invloed op zijn politieke en militaire handelen had. De stress waaraan Hitler blootstond en die ieder persoon na langere of kortere tijd zou kunnen doen bezwijken, was hoogstwaarschijnlijk de belangrijkste oorzaak van Hitlers lichamelijke en mentale achteruitgang.
Door Hitlers hypochondrie en angst voor ziektes en kwalen kon een vrij onbeduidend persoon die als arts nooit iets heeft voorgesteld, toch een plaatsje in de wereldgeschiedenis krijgen.
