Spaanse Nederlanden
De Spaanse Nederlanden was de naam voor de Zuidelijke Nederlanden sedert de onderwerping door Alexander Farnese tot de Vrede van Utrecht, 1713, toen ze de Oostenrijkse-Nederlanden werden. De facto kwam de scheiding tussen de Nederlanden er door de Val van Antwerpen in 1585, door het militaire genie van Alexander Farnese, hertog van Parma.
Zuid-Nederland werd geen los koninkrijk, maar had half en half die status door toedoen van Filips II, die bitter weinig talent zag in zijn koninklijke opvolgers en het bestuur van de Zuidelijke Nederlanden liever overliet aan Albrecht en Isabella. Dezen stierven kinderloos, en aldus kwam Zuid-Nederland weer stevig onder Spanje.
De Spaanse tak van de Habsburgers stierf uit, en zodoende kwam er in Spanje een Bourbon monarch, en ging Zuid-Nederland -omdat er nu eenmaal formeel enkel een personele unie bestond tussen Spanje en Zuid-Nederland- naar de Oostenrijkse Habsburgers.
