Shorttrack

NK Shorttrack 2006

World Cup Saguenay 500m

Shorttrack is een vorm van hardrijden op een ijshockeybaan. In tegenstelling tot het langebaanschaatsen is de tijd van een rijder niet van belang. Vier tot zes rijders starten tegelijk en de rijder die als eerste finisht wordt als winnaar aangewezen. Naast techniek en conditie hebben shorttrackers ook behendigheid, tactiek en acceleratievermogen nodig. De afstanden die verreden worden zijn de 500 (4 ½ ronde), 1000 (9 ronden) en 1500 meter (13 ½ ronde). Shorttrack staat bekend om spectaculaire inhaalacties, waarbij ondermeer binnendoor en buitenom ingehaald wordt, vaak met de hand aan het ijs in de bochten.

[bewerk] Geschiedenis

Rond 1890 ontstond het shorttrack in Groot-Brittannië uit het in die tijd erg populaire rolschaatsen. De sport werd pas in 1967 door de Internationale Schaatsunie (ISU) erkend. In Solihull vonden de eerste internationale kampioenschappen plaats in 1978^[1] (gewonnen door Alan Rattray en Celeste Chlapaty). Deze wedstrijden kregen in 1981, het jaar van het eerste officiële wereldkampioenschap in Meudon-la-Forêt, ook de titel wereldkampioenschap. Nederland maakte in 1975 voor het eerst kennis met shorttrack. Tijdens de Olympische Winterspelen van Calgary (1988) stond de sport als demonstratiesport op het programma. Vier jaar, in 1992, besloot het Internationaal Olympisch Comité (IOC) om shorttrack op te nemen in de lijst van Olympische disciplines.

Landenteams hebben sinds 1991 een eigen wereldkampioenschap. De eerste editie van deze wedstrijd in Seoul werd bij de heren gewonnen ^[2] door het Japanse team, terwijl Canada er bij de vrouwen vandoor ging met de titel^[3]. Seoul organiseerde daarnaast in 1994 het eerste wereldkampioenschap voor junioren. Koreaanse rijders behaalden vier van de zes podiumplaatsen, aangevoerd door de wereldtitels van Seung-Chan Lee^[4] (heren) en So-Hee Kim^[5] (dames). Drie jaar later (1997) werd de officiële wereldbekercyclus geïntroduceerd. In dit zelfde jaar vond het eerste Europees kampioenschap plaats in het Zweedse Malmö. Sinds de introductie van deze wedstrijd won de Italiaan Fabio Carta zeven titels. Tweemaal werd hij tweede. Bij de vrouwen behaalde Evgenia Radanova (Bulgarije) zes Europese titels.

Zie Europese Kampioenschappen shorttrack voor een volledige lijst van Europees kampioenen

Op internationaal niveau heersen op dit moment met name Aziatische (China, Korea) en Noord-Amerikaanse (Verenigde Staten, Canada) landen. De Koreaan Hyun-Soo Ahn van 2003 tot 2006 vier keer wereldkampioen. De Chinese Yang Yang (A) behaalde één wereldtitel meer van 1998 tot 2002. Tijdens de Winterspelen in Salt Lake City viel de overwinning van de Australiër Steven Bradbury op, doordat hij als eerste over de finish kwam nadat de andere gedoodverfde favorieten ten val waren gekomen. 4 jaar later werd de Koreaanse Sun-Yu Jin de eerste Koreaanse atleet met drie gouden medailles op de Spelen. Hyun-Soo Ahn evenaarde deze prestatie luttele uren later.

Zie Wereldkampioenschap shorttrack voor een volledige lijst van wereldkampioenen

[bewerk] Reglementen

Bij het shorttrack zijn er andere regels dan bij het langebaanschaatsen, omdat er met meerdere rijders tegelijk in de baan wordt gereden. Deze internationaal geldende regels zijn opgesteld door de Internationale Schaatsunie (ISU)^[6] . Inhalen is toegestaan, binnendoor én buitenom. De verantwoordelijkheid voor botsingen, mits de andere schaatser geen gekke dingen doet, ligt bij de rijder die inhaalt. Schaatsers die een ronde achter komen te liggen mogen hun race vervolgen aan de buitenkant van de baan, zonder de rest van de rijders in de weg te rijden. Wordt hij of zij wederom ingehaald, dan moet de race worden verlaten als er geen rijders meer op een overbrugbare afstand rijden.

Tijdens wedstrijden wordt door een aantal juryleden op en rond de baan gelet op een aantal dingen verboden zijn tijdens de rit.

Impeding: Het opzettelijk blokkeren of hinderen van andere rijders met het lichaam, om zo te bewerkstelligen dat tegenstanders niet kunnen passeren of gedwongen zijn hun snelheid te verlagen.
Crosstrack: Afwijken van de lijn die men volgt om zo het pad van een andere rijder te kruisen om zo te zorgen dat deze zijn snelheid moet verlagen.
Off-track: (een gedeelte van) de baan afsnijden met één of beide schaatsen, waardoor de gereden afstand korter wordt.
Kicking out: Het, met name bij de finish, doelbewust optillen van de schaats, op een zodanige manier dat een gevaarlijke situatie ontstaat. Bij de finish komt dit veel voor doordat rijders hun been uitsteken om als eerste over de finishlijn te glijden.
Assistance: Het op een zodanige manier geven of ontvangen van hulp tijdens de race, zodat rijders daar voordeel van ondervinden (geldt niet bij aflossingsraces)
Team skating: Acties uitvoeren die voordeel opleveren voor andere rijders

Bovenstaande overtredingen worden bestraft met een diskwalificatie. Gediskwalificeerde rijders worden automatisch laatste in de rituitslag. Ze mogen nog wel starten in een eventuele volgende ronde, maar door hun laatste plaats kunnen ze niet meer strijden om de podiumplaatsen. Rijders die nadeel ondervinden van acties van andere rijders kunnen door de jury alsnog toegevoegd worden aan de volgende ronde.

[bewerk] Relay

Een ander wedstrijdonderdeel bij het shorttrack is de relay (aflossing). Hierbij rijden teams van drie of vier rijders tegen elkaar. Elk team is te herkennen aan een eigen kleur helmcap. Van elk team rijdt telkens één rijder een aantal ronden in de baan . Vervolgens komt de volgende rijder aan het einde van de bocht de baan in, waarna er afgewisseld wordt met een duw. Zo wisselen de rijders elkaar af, tot drie ronden voor het einde, als er een startschot klinkt om aan te geven dat er nog één keer gewisseld mag worden. De rijder die dan in de baan komt rijdt vervolgens de race uit. Diskwalificatie volgt als er niet zichtbaar gewisseld wordt of als er afgewisseld wordt in de laatste twee ronden. Nadat een rijder is gevallen geldt de laatste regel niet en mag er de gevallen rijder wél afgelost worden door een teamgenoot.

[bewerk] Wedstrijdverloop

Elke shorttrackwedstrijd is opgedeeld in diverse rondes, te beginnen met de heats (voorrondes). Hierbij zijn de rijders door loting ingedeeld in een aantal ritten. Afhankelijk van het aantal deelnemers worden tijdens een wedstrijd vier tot zes heats verreden. Bij een uitzonderlijk groot deelnemersveld worden voor de heats nog voorrondes (preliminaries) gereden, van waaruit een gelimiteerd aantal rijders zich plaatsen voor de heats. De eerste twee rijders van elke heat plaatsen zich, ongeacht hun tijd, voor groep één van de halve finales, soms aangevuld met een aantal tijdsnelste derden. De overige rijders gaan door naar groep twee. In de halve finales gaan de eerste twee rijders van de ritten in groep één door naar de A-finale, de rest van de rijders rijden in de B-finale. In de A-finale kunnen rijders, afhankelijk van het aantal deelnemers, plaats 1 tot 4 op een afstand behalen. De B-finale is dan goed voor plaats 5 tot 8. Rijders uit groep 2 gaan op dezelfde manier door naar respectievelijk de C en D-finale.

Heat	Halve finale groep 1	A-finale
Heat
Heat		B-finale
Heat	Halve finale groep 2
Heat		C-finale
Heat		D-finale

[bewerk] Leeftijdscategorieën

Internationaal worden rijders ingedeeld in de onderstaande categorieën^[7], op basis van leeftijd. In Nederland wordt in plaats van junior D, E en F pupil 1, 2 en 3 gehanteerd. Als peildatum geldt 1 juli.

Junior F: < 9 jaar
Junior E: 9 - 10 jaar
Junior D: 11 - 12 jaar
Junior C: 13 - 14 jaar
Junior B: 15 - 16 jaar
Junior A: 17 - 18 jaar
Neo-senioren: 19 - 20 jaar
Senioren: 21 - 39 jaar
Veteranen: > 39 jaar

[bewerk] Materiaal

[bewerk] Baan

Shorttrackwedstrijden worden verreden op een ijshockeybaan van 30 bij 60 meter. Eén ronde heeft een lengte van 111.12 meter. De bochten worden gemarkeerd door zeven rubber blokken. Doordat schaatsers telkens over hetzelfde stuk ijs schaatsen ontstaan er, met name in de bochten, groeven in het ijs. Om toch voor elke rit 'vers' ijs te hebben worden beide bochten na elke rit één meter verder gelegd, zodat er weer goed ijs in de bocht komt te liggen. Soms wordt ook nog met gieters water op het ijs gebracht om zo de groeven weer op te vullen.

Een shorttrackbaan met in beide bochten de posities van de diverse bochten en de daarmee corresponderende startlijnen.

[bewerk] Kleding

Een snijvrij pak, gemaakt van dyneema.

Omdat de risico's bij het shorttrack vele malen groter zijn dan bij het langebaanschaatsen, moeten rijders zich extra beschermen. Om hun hoofd te beschermen bij een val moeten shorttrackers verplicht een helm dragen. Tijdens wedstrijden krijgen alle rijders een helmcap met hun wedstrijdnummer. Als bescherming tegen snijwonden, van eigen of andere schaatsen, is tijdens ISU-evenementen, Olympische Spelen en internationale wedstrijden het dragen van snijbestendige kleding, gemaakt van dyneema, op bepaalde delen van het lichaam verplicht^[6]. De knieën worden nog extra beschermd met kniebeschermers.

[bewerk] Schaatsen

De bochten van een shorttrackbaan zijn veel scherper dan op een 400-meterbaan, waardoor het meer moeite kost om niet uit de bocht te vliegen. Om dit makkelijker te maken zijn de ijzers van shorttrackschaatsen schuin en uit het midden onder de schaats geplaatst. Daarnaast zijn de ijzers met speciale apparatuur licht gebogen, zodat rijders ook in de bocht voldoende grip hebben. Ook zijn de ijzers aan de onderkant ronder dan 'gewone' langebaanschaatsen. De bijbehorende schoenen zijn veel steviger, om zo meer steun te bieden in de bochten.

Boven: Ronding
Midden: Kromming
Onder: Invloed van ronding / kromming op het rijden van een bocht

[bewerk] Shorttrack in Nederland

[bewerk] Geschiedenis

In de vroege jaren van het shorttrack behaalde Menno Boelsma in 1981 de eerste nationale titel. Zeven jaar later werd Peter van de Velde wereldkampioen. ^[8]In 1986, 1987, 1989 en 1990 werd het Nederlands aflossingsteam 4 keer wereldkampioen.^[9] Bij de vrouwen behaalde Joelle van Koetsveld in 1990 de eerste en enige Nederlandse zilveren medaille bij een WK. ^[10]Europese titels werden tot op heden ook niet behaald, Dave Versteeg en Cees Juffermans kwamen in respectievelijk 1998 en 2001 niet verder dan een tweede plaats^[11], net als Ellen Wiegers in 1997 en 1998. ^[12]

[bewerk] Nationale Training Selectie

Zie Nationale Training Selectie voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De top van het Nederlandse shorttrack is vertegenwoordigd in de Nationale Training Selectie. Deze groep van achttien rijders en rijdsters traint permanent in Heerenveen onder leiding van bondscoach John Monroe en assistent-bondscoach Dave Versteeg. Uit deze selectie worden de rijders geselecteerd die Nederland gaan vertegenwoordigen bij internationale wedstrijden, zoals de World Cups en Wereldkampioenschappen.

[bewerk] Wedstrijden

Op nationaal niveau zijn er twee wedstrijdcycli , de Regiocompetitie en de Nationale Competitie. Jonge en beginnende rijders nemen deel aan de regionale wedstrijden, terwijl de ervaren rijders in de Nationale Competitie rijden. Jaarlijks wordt ook het Nederlands Kampioenschap verreden. In het seizoen 2005/2006 wonnen Niels Kerstholt (heren) en Liesbeth Mau-Asam (dames) bij de senioren. Naast deze wedstrijden vinden binnen Nederland nog een aantal nationale en internationale toernooien plaats, waaronder het Open Nederlands Kampioenschap en de Arie Ravensbergen Bokaal

[bewerk] Shorttrack in België

De Belgische kernploeg staat onder leiding van de Nederlander Jeroen Otter. Hij is aangetrokken om, net als men in Nederland van plan is, het Belgische shorttrack naar een hoger niveau te brengen. Wim De Deyne en Pieter Gysel zijn binnen de kernploeg de rijders met het meeste ervaring.

[bewerk] Olympische Winterspelen 2006

De Olympische shorttrackwedstrijden werden gehouden in het Palavela stadion in Turijn). Bij de heren waren de ogen met name gericht op de strijd tussen de Amerikaan Apolo Anton Ohno en de Koreaan Hyun-soo Ahn. Ohno veroverde het goud op de 500 meter, Ahn op de 1000 en 1500 meter. Ahn is, doordat hij ook nog goud haalde met het Koreaanse aflossingsteam, de tweede Koreaanse Olympiër (na Sun-Yu Jin met drie medailles tijdens 1 olympiade. Yin behaalde deze drie medailles op de 1000 en 1500 meter en de aflossing. Doordat de Chinese Meng Wang goud won op de 500 meter, was Apolo Anton Ohno de enige niet-Aziatische shorttracker met een gouden medaille. ^[13]

Zie Olympische Winterspelen 2006/Shorttrack voor de volledige lijst met uitslagen van het shorttrack

[bewerk] Nederland

Namens Nederland namen Cees Juffermans, Liesbeth Mau-Asam en Niels Kerstholt deel aan de Winterspelen. Juffermans strandde op de 500 meter in de heats achter Satoru Terao en François-Louis Tremblay). Tijdens de halve finale van de 1500 meter werd hij geschept door de Belg Pieter Gysel, die hiervoor gediskwalificeerd werd. Juffermans vergat uit woede en teleurstelling echter te finishen, waardoor hij niet aan de finale kon worden toegevoegd. Mau-Asam behaalde een plek in de halve finale op de 1500 meter en een kwartfinaleplek op de 1000 meter. Op de 500 meter kwam zij niet verder dan de heats. Kerstholt kwam door een diskwalificatie niet verder dan de heats van de 1000 meter. Op de 1500 meter behaalde hij een elfde plek.

[bewerk] België

België werd in Turijn vertegenwoordigd door Wim De Deyne en Pieter Gysel. De Deyne kwam op de 1500 meter niet verder dan heats. Op de 500 meter strandde hij in de kwartfinales. Pieter Gysel haalde op de 1500 meter de halve finales, waarin hij gediskwalificeerd werd na een botsing met Cees Juffermand. Op de 500 meter werd Gysel uitgeschakeld in de heats . Op de 1000 meter veroverde hij een plek in de halve finale, waarin hij werd gediskwalificeerd na een aanvaring met de Chinees Ye Li.

[bewerk] Wedstrijden

[bewerk] Nationaal

Regiocompetitie: Cyclus van meerdere wedstrijden, waaraan jonge en beginnende rijders deelnemen.
Nationale Competitie: Competitie op diverse ijsbanen door het hele land, waaraan de gevorderde, snelle rijders meedoen
Nederlands Kampioenschap: Jaarlijkse tweedaagse wedstrijd waarin gestreden wordt om de Nederlandse titels in de diverse leeftijdscategorieën (vanaf junior C t/m senior)
Open Nederlands Kampioenschap: Internationaal toernooi over twee dagen voor junioren met open inschrijving, zodat ook clubs uit het buitenland mee kunnen doen.
Herfsttoernooi Groningen: tweedaags internationaal toernooi in Groningen tijdens de herfstvakantie.
Arie Ravensbergen Bokaal: Toernooi in Leiden, speciaal voor pupillen.

[bewerk] Internationaal

De volgende wedstrijden worden op internationaal niveau verreden:

Europees Kampioenschap: Jaarlijkse wedstrijd waarin de Europese titels worden vergeven
StarClass: Europese competitie, waar rijders worden ingedeeld op basis van tijd.
ISU World Cup Shorttrack: Internationale wereldbekercyclus van zes wedstrijden.
Wereldkampioenschap (individueel)
Wereldkampioenschap (teams)
Olympische Winterspelen

[bewerk] Externe links

[bewerk] Referenties

Shorttrack

Olympische Winterspelen

1988 | 1992 | 1994 | 1998 | 2002 | 2006

Shorttracker naar nationaliteit

Categorieën: Wikipedia:Etalage | Shorttrack | Olympische wintersport

Shorttrack

Inhoud

[bewerk] Geschiedenis

[bewerk] Reglementen

[bewerk] Relay

[bewerk] Wedstrijdverloop

[bewerk] Leeftijdscategorieën

[bewerk] Materiaal

[bewerk] Baan

[bewerk] Kleding

[bewerk] Schaatsen

[bewerk] Shorttrack in Nederland

[bewerk] Geschiedenis

[bewerk] Nationale Training Selectie

[bewerk] Wedstrijden

[bewerk] Shorttrack in België

[bewerk] Olympische Winterspelen 2006

[bewerk] Nederland

[bewerk] België

[bewerk] Wedstrijden

[bewerk] Nationaal

[bewerk] Internationaal

[bewerk] Externe links

[bewerk] Referenties

Views

Navigatie

Informatie

Zoeken

in andere talen