Rode Boekje
|
Het Rode Boekje is een publicatie van de regering van de Volksrepubliek China en werd eerst uitgegeven in 1964. In het boekje wordt uit toespraken en publicaties van Mao Zedong geciteerd. In China heet dit boekje dan ook Citaten van Mao Zedong. De titel "Rode Boekje" wordt in de westerse wereld gebruikt omdat het een boekje is van een handzaam formaat met een rood kaft.
Het boekje bevat 427 citaten, verdeeld over 33 hoofdstukken. De citaten zijn soms één zin lang, andere keren een aantal paragrafen. De meeste citaten komen uit een ruim twintigtal documenten die in de vier volumes van de Geselecteerde Werken van Mao staan. De inhoud gaat vooral over Mao's ideologie, ook wel Maoïsme genaamd.
Door een boek uit te geven dat iedereen verplicht was te lezen trad Mao in de voetsporen van de Chinese Keizers die ook dergelijke memoranda of edicten hadden uitgevaardigd. In de Chinese geschiedenis zijn er meer voorbeelden van " Keizerlijke woorden" die overal moesten worden gereciteerd, bestudeerd en aangebracht. Mao moet ook hebben gemeend dat zijn ideologie de eeuwenoude werken van Confucius en Lao Tse zou kunnen verdringen.
Er wordt geschat dat er meer dan een miljard exemplaren zijn uitgegeven. De "populariteit" van het boekje is vooral toe te schrijven aan het feit dat elke Chinees geacht werd er een in zijn bezit te hebben, het ten alle tijde bij zich te hebben, en het te bestuderen. Deze dwang manifesteerde zich des te meer gedurende de Culturele Revolutie. Het niet bij zich hebben kon voor sommigen zelfs leiden tot stokslagen door de Rode Garde, of langdurige gevangenschap.
De omgang met het boekje nam religieuze of hysterische trekken aan. Ieder succes in sport of wetenschap werd (verplicht) aan de inspiratie door het Rode Boekje geweten.
Gedurende de Culturele Revolutie werd de verplichting de teksten te bestuderen opgelegd in scholen en werd werk onderbroken zodat alle werkers georganiseerd de teksten konden bestuderen. Dit gold voor industriën, ambtenarij, het platteland, het leger, enz.. Dit beïnvloedde natuurlijk nadelig de werkresultaten. De propaganda vermeldde dat het begrijpen van de citaten van Mao verlichting zou brengen en productie zou vergroten. Dat het contra-productief was om de arbeid daarvoor te onderbreken werd op deze manier weerlegd. Desondanks waren Mao's grote campagnes; "de Grote Sprong Voorwaarts" en "de Culturele Revolutie" rampzalig voor de Chinese economie.
Gedurende de jaren '60 was het Rode Boekje het meest zichtbare symbool in China. Het werd zelfs meer afgebeeld dan Mao. Op propaganda posters werden mensen vrijwel altijd afgebeeld met het boekje in de hand.
Toen de Culturele Revolutie met de dood van Mao in 1976 ten einde liep daalde het belang ervan aanmerkelijk, en het glorificeren van Mao werd langzamerhand als een cultfenomeen beschouwd.
