Radioastronomie

Radioastronomie is dat deelgebied van de astronomie dat met radiogolven het heelal bestudeert. De Nederlandse astronoom Jan Hendrik Oort heeft belangrijke bijdragen geleverd aan de ontwikkeling van de radioastronomie.

Omdat radiogolven een relatief lange golflengte hebben (centimeters tot vele meters) moeten radiotelescopen een veel grotere diameter hebben dan lichttelescopen om een zelfde oplossend vermogen te kunnen bereiken. In de radioastronomie werd daarom al snel gebruikgemaakt van interferometrie; een techniek waarbij een aantal telescopen op een rij of zelfs op verschillende locaties wordt gebruikt om samen een hoogopgelost beeld te vormen. Een voorbeeld is de Nederlandse radiotelescoop bij Westerbork; en in de Verenigde Staten de VLBA telescoop (Very Long Baseline Array) die vanaf Hawaï tot de oostkust van het Amerikaanse continent een totale lengte van duizenden kilometers heeft.