Qing-dynastie
|
|||
|
Chinese Keizerrijk |
|||
 |
|||
| Ontstaan | 1644 | ||
| Val | 1911 | ||
| Hoofdstad | Peking | ||
| Staatsvorm | keizerrijk | ||
| oppervlakte | ? | ||
| Bevolking | 300 miljoen rond 1800 | ||
| Tijdzone | UTC +8 | ||
| Munteenheid | Cash | ||
De Qing-dynastie(清) was de laatste keizerlijke dynastie van China. De keizers waren in deze periode afkomstig van de Mantsjoe, die rond 1644 de laatste inheemse dynastie, de Ming-dynastie, afloste. Een korte revolutie in 1911 onder leiding van Sun Yat-sen maakte in 1912 een einde aan het keizerrijk.
De Mantsjoe-heersers van de Qing-dynastie waren etnisch verwant aan de Jurchen van de vroegere Jin-dynastie (1115-1234). Hun machtsbasis lag van oorsprong buiten de Chinese Muur, rondom het huidige Shenyang (tijdens de Qing Mukden genaamd) in Noordoost-China. De Mantjoes waren nauw verwant aan de Mongolen. Zelfs hun schriften leken op elkaar.
De keizer had ten tijde van de Qing-dynastie absolute macht. Hij werd terzijde gestaan door een raad van invloedrijke ministers. De keizerlijke residentie was de Verboden Stad in Peking. Ook hield de keizer er een zomerpaleis op na. Beide zijn thans een museum.
[bewerk] Lijst van keizers
(De eerste twee keizers heersten nog tijdens de nadagen van de Ming-dynastie (1368-1644). Vanaf 1644 heerste de Qing ook formeel over het gehele Chinese keizerrijk.)
- 1616-1626: Nurhaci
- 1626-1643: Hong Taiji
- 1643-1661: Shunzhi
- 1661-1722: Kangxi
- 1722-1735: Yongzheng
- 1735-1795: Qianlong
- 1795-1820: Jiaqing
- 1820-1850: Daoguang
- 1850-1861: Xianfeng
- 1861-1875: Tongzhi
- 1875-1908: Guangxu
- 1908-1912: Xuantong
|
|
|---|
|
Xia | Shang | Zhou | Qin | Han | Drie Koninkrijken | Jin | Noordelijke Wei | Sui | Tang | Jurchen+Song |Yuan | Ming | Qing |
