Pjotr Bagration

Prins Pjotr Ivanovitsj Bagration (Russisch: Пётр Иванович Багратион) (Kizljar, 1765 - Simi, 12 september 1812) was een Russisch generaal ten tijde van de invasie van Rusland door Napoleon Bonaparte.

Bagration werd in 1765 in Kizljar in Dagestan in de noordelijke Kaukasus geboren als afstammeling van de koninklijke familie van Georgië; zijn broer Roman werd later eveneens generaal in het Russische leger. Bagration ging het leger in in 1782, en diende enkele jaren in de Kaukasus. Hij nam deel aan het beleg van Otsjakov (1788) en de Poolse campagne van 1794. Zijn verrichtingen vielen op, en hij vergezelde Aleksandr Soevorov op diens veldtochten in Italië en Zwitserland in 1799. Tijdens die campagnes nam hij de stad Brescia in.

In 1805 was hij de commandant van een kleine achterhoede in het leger onder leiding van Michail Koetoezov. Bij de slag bij Hollabrunn verzekerde hij de veilige aftocht van dat leger door herhaalde aanvallen van een grotere troepenmacht af te slaan. Bij de slag bij Austerlitz op 2 december 1805 vocht Bagration tegen de Franse linkervleugel aangevoerd door Joachim Murat en Jean Lannes. Hij nam ook deel aan de slag bij Eylau (7 februari 1807), de slag bij Heilsberg (11 juni 1807) en de slag bij Friedland (14 juni 1807).

In 1808 veroverde Bagration tijdens een gedurfde tocht over de bevroren Finse Golf de Ålandseilanden, en in 1809 was hij de bevelhebber bij de slagen van Rassowa en Tataritza tegen de Turken. In 1809 werd Bagration tot generaal van de infanterie benoemd.

In 1812 was Bagration bevelhebber van het westelijke tweede leger. Hij werd verslagen bij Mogiljov, maar kon toch aansluiten bij het hoofdleger onder Michail Barclay de Tolly. Bij de slag bij Borodino (7 september 1812) was Bagration aanvoerder van de linkervleugel. Hij werd hier dodelijk gewond, en stierf in het dorpje Simi, op het landgoed van zijn tante, waar hij ook werd begraven. Ter zijner nagedachtenis richtte tsaar Nicolaas I een standbeeld op op het slagveld van Borodino. In 1839 werd Bagration daar herbegraven.

In 1944 koos Stalin de naam van Bagration voor een succesvol offensief om de Duitsers uit Wit-Rusland te drijven. Na de oorlog werd het noordelijke deel van Oost-Pruisen geannexeerd door de Sovjet-Unie, en de stad Preußisch-Eylau (waar Bagration in 1807 had gevochten) werd daarna Bagrationovsk genoemd.

Bagration speelt een belangrijke rol in Oorlog en Vrede van Leo Tolstoj.