Nicolaas I van Rusland
| 1796-1855 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Tsaar van Rusland | ||||||
|
||||||
|
Nicolaas I Pavlovitsj (Russisch: Николай/Nikolaj) (Tsarskoje Selo bij Sint Petersburg, 6 juli 1796 – Sint Petersburg, 2 maart 1855) was tsaar van Rusland van 1825 tot zijn dood in 1855.
[bewerk] Leven
Nicolaas' regeringsperiode werd geplaagd door opstanden en problemen, die hij meestal zelf veroorzaakte door zijn starre conservatisme en zijn totale gebrek aan inzicht in de ontwikkeling van Europa.
Zo onderdrukte hij in zijn eerste regeringsjaar (1825) al de Decembristenopstand - (de Decembristen, ook Dekabristen genoemd, waren Russische liberaalgezinde officieren, die in december 1825 tevergeefs rebelleerden tegen het tsaristische absolutisme). De afrekening met de opstandelingen die het hadden overleefd was verschrikkelijk. Het verhoor werd door de tsaar persoonlijk geleid. De meesten werden tot onmenselijk harde gevangenisstraffen of tot deportatie veroordeeld. Velen werden naar de Siberische mijnen gezonden, waar zij van ontbering omkwamen. Een van de gearresteerden was de beroemde schrijver Aleksandr Poesjkin. Het bleek dat verschillende onder de samenzweerders door hem waren beïnvloed. Hij werd uiteindelijk naar Zuid-Rusland verbannen en pas weer in genade aangenomen toen hij Nicolaas onderdanig om vergiffenis had gevraagd.
In 1830 sloeg hij de Poolse opstand neer en in 1848 hielp hij de Oostenrijkers in de oorlog tegen de Hongaren. Hij steunde tevens de onafhankelijkheidsstrijd van de Grieken, ten nadele van de Turken. Hij wou namelijk zijn droom realiseren: van Constantinopel een Russische stad maken. In 1828 begon hij zelfs op eigen houtje een oorlog tegen het Ottomaanse Rijk. De Russische troepen hadden succes. Bij de Vrede van Adrianopel in 1829 kreeg Rusland echter niet Constantinopel, wel de Donaudelta. Enkele jaren later zou Nicolaas I de Turken steunen bij hun strijd tegen het Egyptische rijk. Ook voerde hij de Krimoorlog (1854-1856), waarvan hij het einde zelf niet meer meemaakte. Na zijn dood werd hij opgevolgd door zijn zoon Alexander II.
De schrijver Toergenjev zou het Rusland van Nicolaas I als volgt beschrijven: "Een mengeling van licht en duisternis, van Europese beschaving en Aziatische barbaarsheid."
[bewerk] Huwelijk en kinderen
Nicolaas was gehuwd met Charlotte van Pruisen (Alexandra Fjodorovna), dochter van Frederik Willem III van Pruisen. Uit het huwelijk werden zeven kinderen geboren:
- Alexander II (1818-1881), gehuwd met Marie van Hessen-Darmstadt
- Maria (1819-1876), gehuwd met Maximiliaan van Leuchtenberg, zoon van Eugène de Beauharnais
- Olga (1822-1892), gehuwd met Karel I van Württemberg
- Alexandra (1825-1844), gehuwd met landgraaf Frederik van Hessen-Kassel (1820-1864), zoon van prins Willem van Hessen-Kassel
- Constantijn (1827-1892) gehuwd met prinses Alexandra van Saksen-Altenburg
- Nicolaas (1831-1891), gehuwd met Alexandra van Oldenburg
- Michaël (1832-[1909), gehuwd met Cecilia van Baden
