Ouderverstotingssyndroom
Het begrip ouderverstotingssyndroom is een vertaling van het Engelse Parental Alienation Syndrome (PAS). Dit syndroom is met name beschreven door de Amerikaanse psychiater Richard A. Gardner (1931-2003). Zijn omschrijving van dit begrip luidt als volgt:
„Het ouderverstotingssyndroom is een afwijking van kinderen, die zich bijna uitsluitend voordoet in de context van conflicten rond ouderlijk gezag. Primair kenmerk is de campagne van denigreren van een goede liefhebbende ouder, een campagne waar geen rechtvaardiging voor is. Het is het resultaat van de combinatie van de indoctrinatie van een programmerende (hersenspoelende) ouder en de eigen bijdragen van het kind aan de verkettering van de ouder die het doelwit is. Als er echte mishandeling door de verstoten ouder plaatsvindt, kan de vijandschap van het kind terecht zijn, waardoor een categorisering onder ouderverstotingssyndroom niet van toepassing is.“
{{{2}}}
Inhoud |
[bewerk] Nederland
In Nederland is tot nu toe in beperkte mate over dit syndroom geschreven. In 1999 sprak Gardner in Nederland een congres toe, georganiseerd door het ministerie van Justitie, het Platform SCJF (samenwerkende cliëntenorganisaties in jeugdzorg en familierecht) en de stichting SKO (Stichting Kind en Omgangsrecht).
Gardner deed destijds tegenover De Telegraaf onder andere een van zijn meer omstreden uitspraken:
„Een kind dat wordt ingezet als wapen bij een scheiding, wordt eigenlijk ernstiger beschadigd dan een leeftijdgenootje dat het slachtoffer is van seksueel misbruik. Wie mishandeld of misbruikt wordt, kan aangifte doen. De dader wordt bestraft, de ellende houdt op. Sommige kinderen komen over dat trauma heen. Maar jongens en meisjes die door de ene ouder volgepropt worden met negatieve informatie over de andere ouder, hebben levenslang. Die worden gedwongen zogenaamd vrijwillig zonder papa of mama op te groeien en moeten leren leven met leugens die hun zijn opgedrongen.“
{{{2}}}
Het syndroom was daarna onderwerp van een boek dat het Platform SCJF uitgaf (Zander e.a., uitgeverij Servo 1999). De Raad voor de Kinderbescherming liet het syndroom aan een literatuuronderzoek onderwerpen door de Utrechtse wetenschapper Ed Spruijt (zie Het verdeelde kind, 2002). In 2004 kwam het boek Moeder-Kind-Vader een drieluik over ouderverstoting uit (J.Zander, uitgeverij Rela). In de media heeft vooral prof. G.P. Hoefnagels het syndroom herhaalde malen onder de aandacht gebracht. Professor Hubert van Gijseghem is een prominente pleitbezorger voor erkenning van dit syndroom in België.
In het Nederlandse taalgebied zijn tot nu toe twee congressen volledig aan dit thema gewijd. Namelijk in Schaerbeek (2003) en in Poortugaal (2004).
Wereld Bewustwordingsdag Ouderverstoting is elk jaar op 25 april. In veel landen waaronder Duitsland, VS en Nederland wordt er dan aandacht besteed aan het onderwerp.
[bewerk] Kenmerken
Specifieke kenmerken van het ouderverstotingssyndroom:
- minachtingscampagne tegen de niet-verzorgende ouder
- zwakke of onzinnige redenen voor deze minachting
- het ontbreken van ambivalente gevoelens (de ene ouder is louter goed, de andere louter slecht)
- een nageprate ‘geheel eigen mening‘ van het kind
- reflexmatige steun aan de status-quo-ouder in het ouderconflict
- afwezigheid van schuldgevoelens
- letterlijk citeren van onbegrepen woorden
- Uitbreiding van de vijandschap tot de familie van de gehate ouder.
[bewerk] Gradaties
Gardner onderscheidt 3 gradaties die elk een specifieke juridische en therapeutische behandeling vereisen.
[bewerk] Juridisch
[bewerk] Strafrecht
Hoewel Gardner een medische beschrijving wenste te geven valt niet te ontkennen dat zijn beschrijving refereert aan een vorm van kindermishandeling. Dit is volgens de Nederlandse wet strafbaar. Om de strafbare daad van de programmerende ouder te onderscheiden van de beschreven (diagnostische) toestand van het betrokken kind is het gewenst hier een ander woord voor te gebruiken. In de Nederlandse literatuur is het begrip loyaliteitsmisbruik hiervoor ingevoerd.
[bewerk] Civiel recht
Vooral in de Verenigde Staten is het begrip door veel rechtbanken erkend, maar ook door veel rechtbanken omstreden. Gardner stelt voor om in ernstige gevallen van ouderverstoting het eenhoofdige gezag over het kind in het belang van dat kind toe te wijzen aan de verstoten ouder. Het gaat dan om gevallen waar niets anders mogelijk is.
[bewerk] Sociologisch
Professor van Gijseghem heeft een aantal historisch-sociologische ontwikkelingen beschreven die volgens hem onder andere ten grondslag lagen aan het voorkomen van dit syndroom.
[bewerk] Toekomst
Het ouderverstotingssyndroom is genomineerd voor opname in DSM-5, de internationale classificatie van psychische stoornissen. Het concept kent vele critici, vooral de amerikaanse vrouwenbeweging heeft hard stelling genomen. In reactie hierop heeft Gardner herhaalde malen benadrukt dat ook vrouwen slachtoffer zijn van dit fenomeen, zowel in de rol van verstoten ouder als in die van kind. Ook vanuit verschillende wetenschappers is kritiek gekomen (Kelly, Johnston, Bruch). In het algemeen wordt aangenomen dat het syndroom wel zal worden erkend, maar wellicht in een iets gewijzigde omschrijving. Het is bijvoorbeeld goed mogelijk dat dan bijvoorbeeld het woord syndroom zal worden vervangen door het woord stoornis. Mogelijk, maar los van deze naamswijziging, zal de verwijzing naar de oorzaak van de verstoting worden gerelativeerd om tegemoet te komen aan enkele critici.
[bewerk] Gerelateerde onderwerpen
[bewerk] Literatuur
Gardner, Richard A; The Parental Alienation Syndrome, Cresskill 1992/1998 ISBN 0-933-812-42-6
Zander, van Altena, Theunissen; Het ouderverstotingssyndroom in de Nederlandse context, Assen 1999 ISBN 90-57860295
Spruijt, Kormos, Burggraaf, Steenweg; Het verdeelde kind, Utrecht 2002 ISBN 90-393-3262-2
Zander, Joep; Moeder-Kind-Vader,een drieluik over ouderverstoting, Deventer 2004 ISBN 90-808631-1-4
Veel artikelen, ook van Gardner zelf, zijn op internet beschikbaar. Zie hiervoor de onderstaande link.
