Krimoorlog
| Russisch-Turkse oorlogen |
|---|
| 1676 — 1681 |
| 1686 — 1700 |
| 1687 — 1689 |
| 1695 — 1696 |
| 1710 — 1711 |
| 1735 — 1739 |
| 1768 — 1774 |
| 1787 — 1792 |
| 1806 — 1812 |
| 1828 — 1829 |
| 1853 — 1856 |
| 1877 — 1878 |
| 1914 — 1918 |
De Krimoorlog duurde van 1853 tot 1856.
Een verbond van het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Turkije en - wat verlaat - Piëmont-Sardinië, Cavour wilde aandacht vestigen op Italië, streed vooral op en rond het schiereiland van de Krim tegen het Rusland van de tsaar.
Rusland had een geschil met de Turkse sultan over het beschermheerschap van een aantal Heilige Plaatsen in Palestina en viel Moldavië en Walachije binnen. In 1853 leidde dat tot oorlog tussen de sultan en de tsaar. In november vernietigde een Russische vloot onder Nachimov de Turkse vloot bij Sinope. Daarop kreeg Turkije op 28 maart 1854 steun van de Britten en de Fransen die beducht waren dat Rusland een rol in de Middellandse Zee zou gaan spelen. Ook Oostenrijk-Hongarije dreigde aan de oorlog deel te nemen en daarop trok de tsaar zijn troepen uit de bezette gebieden terug, die prompt (augustus) door de Oostenrijkers overgenomen werden. Sardinië besloot in januari 1855 ook deel te nemen. Hoewel de aanleiding van de oorlog inmiddels niet meer bestond vielen de bondgenoten de Krim aan en belegerden Sevastopol, de voornaamste haven van de Russische vloot in de Zwarte Zee. In september 1855 werd de stad ingenomen.
Na de troonsbestijging van Alexander II begonnen vredesonderhandelingen die uiteindelijk tot de Vrede van Parijs zouden leiden (1856).
De Krimoorlog is vooral bekend vanwege de rol van Florence Nightingale die de gevaren van het slagveld trotseerde om de soldaten medische hulp te bieden. In deze tijd was dat -zeker door toedoen van een vrouw- een ongehoorde zaak.
Ook is het tijdens deze oorlog dat tijdens de Slag bij Balaklava de beroemde Charge van de Lichte Brigade werd uitgevoerd, in de krijgsgeschiedenis een voorbeeld van nutteloze moed en zelfopoffering.
De Krimoorlog is ook bekend als de 9e Russisch-Turkse oorlog. De oorlog had ook als consequentie dat tsaar Alexander II, de bergbevolking in de Noordelijke Kaukasus (die de Turken had gesteund in de hoop de Russen te kunnen verdrijven uit hun gebied) probeerde te onderdrukken. Hij bood hun een gedwongen keuze aan: of te vertrekken uit de berggebieden naar de vlakten rond de Koeban, of emigratie naar het Ottomaanse Turkije. De bergbevolking koos massaal voor emigratie naar Turkije. Onder andere via Tuapse emigreerden tussen 1863 en 1865 naar schatting 500.000 mensen vaak onder dramatische omstandigheden naar Turkije. De tsaar stelde wel geld ter beschikking voor de emigranten, maar de schippers die de migranten vervoerden naar Turkije kregen hiervan het grootste deel, zodat er weinig overbleef. De snelle emigratie leidde ertoe dat de Russische functionarissen gingen vrezen dat de regio rond de Koeban verlaten zou worden. De emigratie werd daarop weer verboden.
