Muhammad Yunus
Prof. dr. Muhammad Yunus (Bengaals: মুহাম্মদ ইউনুস Muhammod Iunus) (Chittagong, 28 juni 1940) is een Bengalese econoom en bankier.
Muhammad Yunus is de ontwikkelaar en grondlegger van het microkrediet. Dit behelst het geven van kleine leningen aan ondernemers die te arm zijn om voor traditionele bankkredieten in aanmerking te kunnen komen. Hij is ook de oprichter van de Grameen Bank. In 2006 kregen Yunus samen met de bank de Nobelprijs voor de Vrede, "voor hun inspanningen om economische en sociale ontwikkelingen van onderop mogelijk te maken."
Inhoud |
[bewerk] Opleiding en vroege carrière
Yunus studeerde aan de Chittagong Collegiate School en het Chittagong College. Hij haalde zijn BA en MA aan de Dhaka University. Hij kreeg zijn PhD in economie van de Vanderbilt University in Nashville in 1969 na een Fulbright scholarship. Later ging hij als hoogleraar economie aan de Chittagong University werken. Yunus begon met het bestrijden van armoede tijdens een hongersnood in Bangladesh in 1974. Hij ontdekte dat kleine leningen een aanmerkelijk verschil konden maken in de mogelijkheid voor een arm persoon om te overleven.
Zijn eerste lening was er een van $27 uit zijn eigen zak, die hij uitleende aan vrouwen in het dorp Jobra - bij de Chittagong University - die meubels uit bamboe maakten. Zij verkochten deze terug aan de uitleners om woekerrentes terug te betalen die ze hadden genomen om de bamboe te kopen. Met een nettowinst van 5 Bengaalse taka (2 dollarcent), konden de vrouwen zichzelf of hun families niet onderhouden. Traditionele banken wilden geen kleine leningen aan arme mensen geven, omdat ze gezien werden als een risico.
[bewerk] Oprichting van de Grameen Bank
In 1974 smeedde Yunus het idee van Gram Sarker (dorpsbestuur) als een vorm van lokaal bestuur gebaseerd op de participatie van de plattelandsbevolking. Dit concept bleek erg succesvol en werd in 1980 door de regering van Bangladesh overgenomen.
In 1976 richtte Yunus de Grameen Bank op om leningen voor arme Bengalezen mogelijk te maken. Sindsdien heeft de bank meer dan 5 miljard dollar aan meer dan 5 miljoen leners uitgeleend. Om terugbetaling te garanderen gebruikt de bank een systeem van "solidariteitsgroepen". In deze kleine informele groepen vragen mensen samen een lening aan en de leden treden op als mede-garantstellers en steunen elkaars pogingen in economische vooruitgang.
De Grameen Bank heeft door de tijd heen ook andere systemen van alternatief krediet dat de armen helpt ontwikkeld. Naast het microkrediet biedt zij ook woningleningen aan, leningen voor visserij en irrigatie, venture capital, textiel en andere activiteiten, samen met andere bankactiviteiten zoals sparen.
Het succes van het Grameen model heeft verschillende navolgingen gehad in de ontwikkelingslanden en ook in de geïndustrialiseerde wereld zoals de Verenigde Staten, in totaal in 23 landen. Veel, maar niet alle microkredietprojecten leggen de nadruk op het lenen aan vrouwen. Meer dan 96 procent van Grameens leningen zijn naar vrouwen gegaan, die disproportioneel aan de armoede lijden en die meer dan mannen geneigd zullen zijn om hun verdiensten aan de noden van de familie te geven.
In Nederland is prinses Maxima altijd een voorvechtster van het microkrediet geweest.
Prof. dr. Muhammad Yunus kreeg de Nobelprijs voor de Vrede op 13 oktober 2006.
[bewerk] Externe links
- Grameen Bank, Yunus's droom (en)
- Yunus's autobiografie (en)
- Een speech door Muhammad Yunus (en)
- Arme mensen willen kansen:Prinses Máxima over armoede en microkrediet (NRC Handelsblad)
- Arnob Chakrabarty. Microkrediet helpt armen niet. globalinfo.nl, 28 oktober 2006; eerder verschenen in NRC Handelsblad, 24 oktober 2006.
| Bron(nen): |
|
