Mehrgarh
Mehrgarh, Mehrgahr, Merhgarh of Merhgahr was een oude nederzetting in Zuid-Azië en is een van de belangrijkste sites in de archeologie voor het onderzoek naar de eerste neolithische nederzettingen in die streek. De resten bevinden zich in Baluchistan in Pakistan, op de Kachivlakte (de spellingen Kacchi en Katchi komen ook voor) en dicht bij de Bolanpas, ten westen van het Indusrivierdal en tussen de huidige steden Quetta, Kalat en Sibi.
Mehrgarh wordt soms de oudste bekende boerennederzetting in Zuid-Azië genoemd op basis van archeologische opgravingen uit 1974 (Jarrige et al). De oudste bewijzen voor bewoning dateren van 7000 v. Chr. Het wordt ook beschouwd als de oudste nederzetting in Zuid-Azië die keramiek kende. Archeologen verdelen de bewoningsgeschiedenis in een aantal perioden.
De chalcolothische bewoners van Mehrgarh onderhielden ook contacten met Afghanistan, Iran en zelfs met het zuiden van Centraal-Azië (B.B. Lal 1997: 287).
Inhoud |
[bewerk] Mehrgarh Periode I
Mehrgarh Periode I 7000 - 5500 v. Chr. was neolithisch en akeramisch (dat wil zeggen: aardewerk was onbekend). De landbouw kwam hier tot ontwikkeling door semi-nomadisch levende mensen die planten zoals tarwe en gerst gebruikten naast dieren zoals schapen, geiten en runderen. De nederzetting bestond uit eenvoudige van ongebakken klein gemaakte bouwsels met vier vertrekken. Er zijn veel graven gevonden met veel grafgiften zoals manden, van steen of been gemaakte gereedschappen, kralen, armbanden, hangers en soms dieroffers. Mannen kregen meer grafgiften mee dan vrouwen. Ornamenten van schelpen, kalksteen, turkoois, lapis lazuli, zandsteen en gepolijst koper zijn aangetroffen naast eenvoudige beeldjes van vrouwen en dieren. In een graf is een geslepen stenen bijl gevonden en bovengronds zijn er nog meer gevonden. Dit zijn de eerste geslepen stenen bijlen uit een gestratificeerde context in Zuid-Azië.
[bewerk] Mehrgarh Periode II en Periode III
Mehrgarh Periode II 5500 - 4800 v. Chr. en Merhgarh Periode III 4800 - 3500 v. Chr. waren neolithisch en keramisch. Er zijn duidelijke bewijzen gevonden voor nijverheid en de toepassing van geavanceerde technieken. Er werden geglazuurde faience kralen gemaakt en figuurtjes van terracotta werden veel gedetailleerder. Vrouwenbeeldjes werden met verf versierd en hadden een gevarieerde haarstijl en uiteenlopende ornamenten. Er zijn twee graven uit Periode II gevonden waar het lichaam bedekt was met rode oker. Er werden steeds minder grafgiften meegegeven en het werden steeds meer ornamenten. Een andere ontwikkeling was dat vrouwen steeds meer grafgiften kregen. De eerste zegelstempels verschijnen, gemaakt van terracotta of been en met geomerische ontwerpen. Men gebruikte onder andere boren van steen of koper, ovens met een opwaartse luchtstroom, ovens in kuilen en smeltkroezen voor koper. Bovendien is er bewijs voor handel met verre landen in Periode II: een belangrijke aanwijzing daarvoor was de ontdekking van uit Badakshan afkomstige kralen van lapis lazuli.
[bewerk] Mehrgarh Periode IV en Periode V
Deze periode (3600-3200 v. Chr.) heeft alle kenmerken van vroeg-Harappa.
[bewerk] Mehrgarh Periode VI
Tijdens deze periode (3200-2600 v. Chr.) trad er een verdere ontwikkeling op, o.a. in de stempelzegels.
[bewerk] Mehrgarh Periode VII
Ergens tussen 2600 en 2000 v. Chr. schijnt men de stad verlaten te hebben. Dat gebeurde tijdens de ontwikkelingsfase van de Indusbeschaving. Het is mogelijk dat de inwoners van Mehrgarh naar het vruchtbare Indusdal trokken toen Baluchistan als gevolg van klimaatsveradneringen steeds droger werd.
[bewerk] Referenties
- Lal, B.B. The Earliest Civilization of South Asia. Aryan Books International.
