Ludwig-Holger Pfahls
Ludwig-Holger Pfahls (Luckenwalde, 13 december 1942) is een Duits politicus en was een hoog ambtenaar. Hij speelde een belangrijke rol in het CDU-partijfinancieringschandaal van de jaren 1999-2000.
Inhoud |
[bewerk] Achtergrond
De zoon van een militair studeerde rechten en behoorde tot 1974 tot de magistratuur van het hoogste Beierse gerecht, het 'Bayerische Oberste Landesgericht', eerst als rechter, dan als procureur inzake economische misdrijven.
[bewerk] Politieke loopbaan
In 1974 ging Pfahls over naar het Beierse Ministerie voor Milieu, in 1976 werd hij secretaris in de Beierse Staatskanselarij, waar hij door Franz Josef Strauß opgemerkt werd. Strauß benoemde hem in 1978 tot zijn persoonlijke secretaris, en in 1981 nam Pfahls de leiding van het bureau van de minister-president op zich.
In 1985 werd Pfahls voorzitter van het Bundesamtes für Verfassungsschutz, en in 1987 haalde de toenmalige minister van Landsverdediging Manfred Wörner (CDU) hem in zijn team, waar Pfahls verantwoordelijk werd voor bewapeningscontrole, aankoop en export van wapens. Later werd Pfahls verweten in de uitoefening van deze functie corrupt geweest te zijn, voordelen te hebben aangenomen en belastingen te hebben ontdoken.
1992 verliet Pfahls blijkbaar vrijwillig de ambtenarij. Er bestaat echter spekulatie over zijn verwikkelingen in onregelmatige, geheime leveringen van wapens uit de bestanden van de ex-DDR aan Israël (het zou om de "Kalasjnikov AK-74" gaan).
Pfahls sluit zich bij een advokatenkantoor in München aan, en werkt als volmachtdrager voor de Daimler-Benz AG (later DaimlerChrysler AG) in België en in Singapore (zie ook verwijten).
[bewerk] De verwijten
Ludwig-Holger Pfahls wordt verweten in verschillende gevallen smeergeld, samen meerdere miljoenen Euro, ontvangen te hebben om politieke beslissingen inzake wapenhandel te beïnvloeden, en/of om de uitvoering in de zin van lobbyisten te vergemakkelijken. Bovendien heeft hij op de ontvangen sommen geen belastingen betaald.
[bewerk] Pantserleveringen naar Saoedi-Arabië
In 1991 levert Duitsland 36 ABC-Spürpanzer Fuchs (een Armoured personnel carrier) uit de bestanden van de Bundeswehr aan Saoedi-Arabië. Pfahls wordt verweten ongeveer 1.8 miljoen Euro van Karlheinz Schreiber, een lobbyist, ontvangen te hebben om deze levering mogelijk te maken (corruptie, voordeelname). Bovendien heeft hij de ontvangen sommen niet bij de belastingen aangegeven (belastingsontduiking).
[bewerk] Verkoop van Leuna-Minol
In 1990-1991 wordt, als onderdeel van de privatisering van het staatsbezit van de ex-DDR de Leuna raffinaderij en de Minol benzinestations-keten aan het Franse Elf Aquitaine verkocht. In samenhang met deze transacties zouden miljoenen Euro steekpenningen aan Duitse politici en partijen betaald zijn, en Pfahls zou hierbij een centrale rol gespeeld hebben. Volgens onderzoek van het openbaar ministerie in Genève zou tussen 1987 en 1997 ongeveer 130 miljoen Euro tussen Liechtensteinse trusts, Zwitserse en Luxemburgse banken, en offshore-firmas op Antigua en in Panama witgewassen zijn. De implicatie van Duitse politici en partijen blijft onduidelijk, maar de Franse justitie identificeert twee betalingen, 3,6 miljoen DM op 18 maart 1993 en 1,5 miljoen DM op 19 maart 1993 op geheime Luxemburgse rekeningen die Pfahls toegerekend worden. Het is niet duidelijk of Pfahls de eindbestemmeling was, noch waar het geld uiteindelijk terecht gekomen is.
[bewerk] Andere
In 1994 brengen journalisten aan het licht dat Pfalhs tijdens zijn tijd als staatssecretaris zich ook al actief had ingezet voor de belangen van de Daimler-Benz AG en de dochteronderneming DASA (later omgevormd tot EADS), onder meer bij de aankoop van de Eurofighter.
[bewerk] De rechtszaak omtrent de pantserleveringen
[bewerk] Vlucht en arrestatie
Op 22 april 1999 vaardigt de rechtbank van Augsburg een arrestatiebevel tegen Pfahls uit. In een uitzonderlijk gebruikte procedure laat het procureur-generaal van München, onder leiding van Hermann Froschauer het arrestatiebevel schorsen. Dit veroorzaakt heel wat opzien, er wordt van politieke beïnvloeding gesproken.
Gebruik makend van de schorsing van het arrestatiebevel verlaat Pfahls Duitsland begin mei, en reist naar Taiwan, waarmee Duitsland geen uitleveringsverdag heeft. Op 6 juni 1999 verliest men zijn spoor in Taipeh. Veel duidt erop dat hij naar Hongkong gevlucht is.
Op 20 november 2001 plaats het Bundeskriminalamt (BKA) Pfahls op de Interpol lijst met internationaal gezochte personen, op 5 december legt de procureur van Augsburg officieel klacht wegens corruptie en belastingsontduiking neer tegen de voortvluchtige, dit om verjaring te vookomen.
Op 13 juli 2004 wordt Pfahls in Parijs gearresteerd. Aanvankelijk verzet zich Pfahls zich tegen de door Duitsland gevraagde uitlevering, maar later stemt hij in, en wordt op 20 januari 2005 in Forbach aan de Duitse justitie overgedragen.
[bewerk] De veroordeling
Op 28 juni 2005 begint het proces wegens corruptie, voordeelname en belastingontduiking in eerste aanleg voor de 10de strafkamer van het Landgerichts Augsburg.
Nog dezelfde dag legt Pfahls, via zijn advocaat, een uitgebreide bekentenis inzake voordeelname en belastingontduiking af. Vooraf was met de rechtbank een afspraak gemaakt: in geval van bekentenis en volledige medewerking zou een straf van maximaal 2 jaar en 3 maanden uitgesproken worden.
Pfahls geeft toe van de naar Canada gevluchte lobbyist Karlheinz Schreiber 1,8 miljoen Euro smeergeld gekregen te hebben, en de belastingen hierop ontdoken te hebben. Schreiber had de som betaald om de pantserdeal met Saoedi-Arabië te faciliteren. Pfahls weert zich echter tegen de beschuldiging van corruptie. Hij zou geen invloed gehad hebben op de beslissing tot levering van de pantsers. Het openbaar ministerie blijft echter bij deze beschuldiging.
Op 12 augustus 2005 wordt Ludwig-Holger Pfahls tot twee jaar en drie maanden gevangenisstraf veroordeeld. De rechtbank spreekt de 62 jaar oude betichte schuldig aan het onrechtmatig aannemen van voordelen en het belastingontduiking. De hoogte van de straf komt overeen met de afspraak die bij het procesbegin gemaakt is.
Pfahls verklaart deze veroordeling aanvechten te willen aanvechten. advocaat Volker Hoffmann kondigt aan dat beroep zal aantekend worden. Hierdoor wordt het oordeel nog niet rechtskrachtig. Pfahls blijft echter in de gevangenis, daar de rechtbank de voortzetting van het aanhoudingsbevel bevolen heeft. Hij wordt in de gevangenis van Augsburg opgesloten.
In het oordeel bevestigt de rechtbank dat Pfahls niet omgekocht is. Hij heeft weliswaar van zijn politiek ambt misbruik gemaakt om de wapenhandel van Schreiber te ondersteunen en voor een vlotte afloop van de deals te zorgen, maar heeft geen acties ondernomen die niet in overeenstemming met zijn normale plichten waren, of die een onregelmatigheid zouden betekenen.
Tijdens de laatste dagen van het proces laat het openbaar ministerie de aanvankelijke beschuldiging van corruptie vallen. Verschillende getuigen – onder meer de vroegere ministers van buitenlandse zaken Hans-Dietrich Genscher en Klaus Kinkel, beide FDP, en oud-kanselier Helmut Kohl (CDU) – hadden verklaard dat Pfahls geen invloed had kunnen nemen op de beslissing om in 1991 pantsers naar Saoedi-Arabië te leveren. Door het ontbreken van beslissingmacht kon de beschuldiging van corruptie niet gehandhaafd worden.
Grote winnaar van dit proces was eigenlijk oud-kanselier Helmut Kohl, die hier duidelijk kon maken dat zijn regering (tenminste in de zaak van de levering van de pantsers) niet corrupt was (zie ook: CDU-partijfinancieringschandaal).
Op 28 augustus heeft Pfahls de helft van zijn straf uitgezeten (rekening houdend met zijn uitleveringshechtenis in Frankrijk en de voorlopige hechtenis in Duitsland), en vanaf dan kan een veroordeelde in Duitsland voorlopig vrij komen. Op 29 augustus vragen zijn advokaten de voorlopige invrijheidstelling aan, en de volgende dag maakt de rechtbank de vrijlating op 1 september bekend. Ook hier lijkt het erop dat er met de rechtbank een akkoord gesloten is: Pfahls trekt zijn ondertussen aangetekend beroep tegen het vonnis van 12 augustus in. Hierdoor wordt zijn veroordeling rechtskrachtig.
Op 1 september 2005 komt Pfahls onder bijzondere voorwaarden voorlopig vrij. Hij mag het land niet verlaten, moet zich een woonst nemen en zich wekelijks bij de politie melden. Reporters, fotografen en TV-teams die de vrijlating willen verslaan wachten tevergeefs: Pfahls was op 31 augustus naar een andere gevangenis overgebracht. 's Namiddags geeft Pfahls een persconferentie. Hij verklaart dat zijn vlucht het domste was dat hij in zijn leven gedaan heeft, dat hij over geen financiële middelen meer beschikt (hij heeft een grote belastingsschuld), dat hij hoopt dat zijn vrienden hem zullen helpen (Schreiber hoort daar niet bij), dat hij waarschijnlijk weer als jurist aan de slag wil, en dat hij zeker niet meer politiek actief zal worden.
