Kerkleraar
De titel Kerkleraar of Kerklerares (Doctor Ecclesiae) is een eretitel in de Rooms-Katholieke Kerk die door het kerkelijk gezag in een uitdrukkelijke verklaring verleend wordt aan schrijvers en schrijfsters die uitmunten door hun heiligheid in levenswijze, hun getrouwheid aan de kerkelijke leer en hun grote geleerdheid. De titel is ontstaan uit de verering van de vier westerse vaders van de Kerk. Het was Paus Bonifatius VIII die hun in 1295 de eretitel van kerkleraar verleende :
- De heilige Gregorius de Grote
- De heilige Ambrosius
- De heilige Augustinus
- De heilige Hiëronymus
Paus Pius V voegde in de zestiende eeuw de drie Oosterse hiërarchen toe. Deze groep zou, uitgebreid met de heilige Athanasius van Alexandrië in het Westen, vereerd worden als de vier Oosterse kerkvaders:
- De heilige Johannes Chrysostomus (1568)
- De heilige Basilius de Grote (1568)
- De heilige Gregorius van Nazianze (1568)
- De heilige Athanasius van Alexandrië
Vanaf 1567 werden aan de lijst van kerkleraren door verschillende pausen namen toegevoegd:
- De heilige Thomas van Aquino 1567
- De heilige Bonaventura 1588
- De heilige Anselmus van Canterbury 1720
- De heilige Isidorus van Sevilla 1722
- De heilige Petrus Chrysologus 1729
- De heilige Paus Leo de Grote 1754
- De heilige Petrus Damianus 1828
- De heilige Bernardus van Clairvaux 1830
- De heilige Hilarius van Poitiers 1851
- De heilige Alfonsus van Liguori 1871
- De heilige Franciscus van Sales 1877
- De heilige Cyrillus van Jeruzalem 1883
- De heilige Johannes Damascenus 1883
- De heilige Beda Venerabilis 1899
- De heilige Efrem de Syriër 1920
- De heilige Petrus Canisius 1925
- De heilige Johannes van het Kruis 1926
- De heilige Robertus Bellarminus 1931
- De heilige Albertus de Grote 1931
- De heilige Antonius van Padua 1946
- De heilige Laurentius van Brindisi 1959
- De heilige Theresia van Avila 1970
- De heilige Catharina van Siëna 1970
- De heilige Theresia van Lisieux 1997
Op initiatief van Paus Paulus VI werden in 1970 twee vrouwen tot kerklerares verklaard : Theresia van Avila en Catharina van Siëna.
De persoonlijke affectie van de pausen heeft ook een rol gespeeld bij enkele kerkleraarverklaringen. Zo werden de heilige Thomas van Aquino en de heilige Bonaventura kerkleraar verklaard door pausen die tot dezelfde kloosterorde behoorden als zij (respectievelijk de dominicanen en franciscanen).
