Intelligentie
Intelligentie of schranderheid is de term waarmee wij aanduiden in welke mate iemand in staat is om analytisch te denken, nieuwe problemen op te lossen en situaties te beoordelen. De intelligentie is dus eigenlijk een verzameling van capaciteiten. Zo spreekt men dan ook soms van sociale intelligentie, ruimtelijke intelligentie, verbale intelligentie, performantie-intelligentie... De studie van dit 'intelligent gedrag' binnen de psychologie heeft ook geleid tot computertoepassingen die het ordenen van informatie, synthetiseren en selecteren volgens voorafbepaalde criteria en beoordelen nabootsen in kunstmatige intelligentie.
Intelligentie is moeilijk te meten, ten eerste omdat er verschillende manieren zijn waarop iemands intelligentie beoordeeld kan worden en ten tweede omdat iemands intelligentie losstaat van de kennis die een persoon bezit. Intelligentie heeft te maken met de mogelijkheden om kennis te vergaren en om die te gebruiken. Toch zijn er methoden waarmee intelligentie wordt gemeten. De uitkomst kan dan als een percentielscore worden weergegeven of als een intelligentiequotiënt (kortweg IQ).
Van lagere IQ tot hoge IQ:
- Geestelijke Handicap (zwaar verstandelijke handicap)
- Verstandelijke Handicap
- Licht Verstandelijke Handicap
- Zwakbegaafdheid
- Gemiddelde begaafdheid (normaal begaafd)
- Hoogbegaafdheid
- Genie
Intelligentie is deels erfelijk bepaald, maar kan tot op zekere hoogte getraind worden, net zoals een gewichtheffer zijn spierkracht door training kan vergroten. Een Canadese studie vermeldt bijvoorbeeld dat kinderen die buitenschools muziekonderwijs volgen, een jaar later een grotere stijging in intelligentie hebben doorgemaakt dan hun klasgenoten die andere hobby's hebben. Omgekeerd kan, door gebrek aan stimulering, door verwaarlozing de intelligentie relatief zwakker worden.
