Ingmar Bergman

Ingmar Bergman (14 juli 1918) is een Zweeds filmregisseur.

Hij werd geboren in Uppsala, Zweden. Zijn vader was een luthers predikant en Ingmar groeide op omringd door religieuze beelden en discussie. Hij ging naar de Universiteit van Stockholm, waar hij interesse in theater en later ook in film kreeg.

Zijn films gaan meestal over existentiële vragen over sterfelijkheid, eenzaamheid en geloof, vaak direct en niet erg gestileerd gefilmd. Als regisseur waardeert hij intuïtie hoger dan intellect, en kiest voor een niet-agressieve houding tegenover acteurs. Bergman ziet zichzelf belast met een grote verantwoordelijkheid tegenover zijn acteurs: hij ziet hen als medewerkers in een psychologisch kwetsbare positie. Hij zegt dat een regisseur zowel eerlijk als ondersteunend moet zijn om het beste uit anderen te halen.

Een aantal van zijn vroege films zijn erg gestructureerd. Bergman zegt over zijn latere werk dat de karakters in het verhaal soms dingen anders willen doen dan hoe hij het had bedacht, en als je hen niet hun gang laat gaan, het resultaat rampzalig is. Hij laat zijn acteurs steeds meer de dialoog improviseren. In zijn laatste films schrijft hij alleen de ideeën achter de dialoog met daarin de richting waarin het verhaal moet gaan.

Hij werkt altijd met dezelfde kleine groep acteurs, waaronder Bibi Andersson, Harriet Andersson, Gunnar Björnstrand, Ingrid Thulin, Max von Sydow en Liv Ullmann. Hij werkt al sinds 1953 met de cameraman Sven Nykvist, waardoor beiden een sterke relatie hebben opgebouwd. Als hij de dagelijkse opnames bekijkt legt hij de nadruk op het kritisch zijn. Hij zegt dat hij zichzelf niet vraagt of iets goed of verschrikkelijk is, maar of het genoeg is of dat het opnieuw opgenomen moet worden.

In 1970 ontving Bergman de Irving G. Thalberg Memorial Award tijdens de Oscaruitreiking.

Bergman wordt ook vernoemd in de wereldhit "Moviestar" van Harpo.

[bewerk] Selecte Filmografie

1950: Till glädje (To Joy)

1955: Sommarnattens leende (Smiles of a Summer Night)

1957: Det sjunde inseglet (The Seventh Seal) of Het zevende zegel

1957: Smultronstället (Wild Strawberries)

1960: Jungfrukällan (The Virgin Spring) (Oscar beste buitenlandse film)

1961: Såsom i en spegel (Through a Glass Darkly of Als in een duistere spiegel met de 2de cellosuite van Johann Sebastiaan Bach) (Oscar beste buitenlandse film)

1966: Persona (Persona)

1968: Skammen (Shame)

1968: Vargtimmen (The Hour of the Wolf)

1969: En passion (The Passion of Anna)

1973: Scener ur ett äktenskap (Scenes from a Marriage)

1978: Höstsonaten (Autumn Sonata)

1982: Fanny och Alexander (Fanny and Alexander) (Oscar beste buitenlandse film)