Intuïtie
Intuïtie, zoals omschreven door Carl Gustav Jung, is een vorm van waarneming waarbij de omgeving begrepen wordt. Dit in tegenstelling tot Sensing, waarbij de omgeving ervaren wordt.
Intuïtie kan worden omschreven als een "ingeving", een vorm van "direct weten", zonder dat daaraan (op dat moment) een verstandelijke onderbouwing gekoppeld is. Het gevoel dat daarbij hoort, is er een van vertrouwdheid en vanzelfsprekendheid.
Intuïtie wordt door anderen omschreven als iemands opgebouwde manier van denken, waarbij het gevoel bepalend is voor het verloop. Het opbouwen van intuïtie kan alleen iemand zelf, door nieuwe informatie (waarnemingen)in te passen in z'n eigen belevingswereld. Gevoelens zoals angsten, blijdschap, woede of bijvoorbeeld verdriet, hebben een grote invloed op het denken, maar alszodanig niet direct iets te maken met intuïtie. In de praktijk staan ze het ervaren van intuïtie zelfs in de weg. Hoe meer de intuïtie wordt toegepast (dit wil zeggen: hoe meer men ernaar leert luisteren), hoe sterker ie wordt.
Inhoud |
[bewerk] Beeld- en woorddenkers
Doordat beelddenkers eerder 'slotconclusies en eindbeelden' onthouden, waarbij de intuïtie eveneens bepalend is geweest, hebben ze een sterkere intuïtie (intuïtief denken). Doordat nieuwe informatie anders wordt verwerkt (namelijk in verband met eerdere informatie), kan een intuïtieve denker een totaal andere kijk op de wereld hebben (visie).
De meeste mensen denken in woorden, waarbij ze redeneringen gebruiken om iets te verduidelijken. Deze stellingen staan veelal vast en behoeven geen gevoelens meer, echter zijn ze losstaande redeneringen. Veelal blokkeren woorddenkers hun gevoelens, vanwege dat het de woordelijke redeneringen verwart, en men niet gewend is het gevoel te laten spreken.
[bewerk] Beeld- en woord-denken
Bij het zuivere, pure beelddenken is het verstand van het Ego praktisch uitgeschakeld. Deze toestand wordt bereikt door via zelfhypnose in trance te gaan, waarin de "denkmachine" stilgelegd is. Er ontstaat een toestand van "niet-denken". In deze innerlijke stilte komen nieuwe ideeën binnen in beelden, welke het antwoord en oplossing zijn op eerder gestelde vragen. Waar die nieuwe ideeeën en beelden vandaan komen is onduidelijk: van binnen of van buiten onszelf ? Of maakt binnen en buiten niet uit in deze toestand van niet-denken ? Einstein paste het beeld-denken, het "niet-denken" toe. Einstein: "Met denken kom je van A naar B. Met Intuïtie, het niet-denken, kom je overal". Bij het woord-denken is het verstand zeer actief met begrippen en omschrijvingen in bestaande wetenschappelijke boeken en publicaties. Woord-denken wordt op hoogste niveau gebezigd op universiteiten. Bij het 'niet-denken' wordt telkens vanuit een 'beginpunt' automatisch een reeks 'terugberedeneringen (onderbouwingen)' gemaakt. Daardoor wordt het denken niet ervaren alsof het door middel van 'beredeneringen' de realiteit moet verklaren (waardoor ook de onzekerheid, besluitloosheid toeslaat), maar wordt het 'begrijpend' ervaren. Het behoeft dan geen beredeneringen (woorden) om het zelf te begrijpen, maar het begrip is er.
Omdat woordelijk denkers hun denken volledig afstemmen (opvoeding, scholing, bedrijfsleven, instellingen) op 'expliciete beredeneringen', en het automatisme van het denken is gaan vormgeven in 'associaties met bepaalde beredeneringen', wordt niet hetzelfde begrip ervaren als er bij een beelddenker is. Veelal zal een uitleg daarover van de beelddenker moeilijk begrepen kunnen worden, vanwege dat andere perspectief.
[bewerk] Intuïtief gedrag
De intuïtie kan ook extravert tot uiting komen. De intuïtieve ingevingen hebben dan direct invloed op het gedrag en reacties. Het is een snel intuïtief reactievermogen, dat (mits zuiver) feilloos handelt. In huidige samenlevingen wordt dit gedrag veelal als impulsief gedrag bestempeld, en krijgt het daardoor een negatief imago aangemeten. Iemand die veel gebruik maakt van z'n intuïtieve ingevingen heeft er een juiste raadgever aan, mits ie er op vertrouwt en bewust ook verbetert. 'Intuïtief gedrag' is aangesloten op de werkelijkheid en komt juist vertrouwd over.
[bewerk] Impliciet cognitief vermogen
In tegenstelling tot het 'expliciet cognitief vermogen', is dit een onbewuste alertheid, welke aan de hand van eerdere waarnemingen, naar herkenningspunten scant en die gebruikt om nieuwe associaties te kunnen maken (benodigde informatie). Bewuste en onbewuste denkprocessen maken hier gebruik van, en het bewustworden geschiedt intuïtief.
De herkenningspunten hebben ieder hun onderbouwingen, welke het staande houden. Herkenning leidt dan tot die zelfde kettingreactie van onderbouwingen, waardoor het wordt begrepen doormiddel van de 'oorspronkelijke onderbouwingen van de waarnemingen'. Die oorspronkelijke waarneming is dan voor het eigen gevoel kloppend en oprecht (immers is het waargenomen).
Een herkenning die leidt tot een 'beredenering of een bepaald woord', is een 'expliciete waarneming', waarbij de oorspronkelijke onderbouwing (waarneming) wordt 'overstemd' door de beredenering die wordt gehanteerd. Het begrip wordt dan gevormd door meerdere beredeneringen te associëren. Het gevolg is dan dat de bewuste alertheid is afgestemd op die bewuste beredeneringen,en het de veelomvattende onbewuste alertheid 'afstompt'.
