Esthetica

De term esthetica komt van het Griekse woord αισθησις (aisthesis), wat zowel 'zintuigelijke waarneming' als 'gevoel' betekent. Alexander Gottlieb Baumgarten muntte deze term. De Duitse filosoof Kant introduceert de esthetica als een volwaardige tak van de filosofie. In Kritik der reinen Vernunft legt Kant uit hoe de waarneming werkt. Oorspronkelijk is de esthetica de leer van de schoonheid, de kennis van alles wat als mooi of lelijk wordt ervaren. Na Kant specialiseert de esthetica zich steeds meer in kunst, en wordt het woord een synoniem voor kunstfilosofie.

Elke kunst heeft zijn eigen esthetiek, door alle tijden heen. Een dergelijke verzameling van esthetische opvattingen en uitgangspunten is doorgaans vastgelegd door de desbetreffende kunstbeschouwende tak, zoals bijvoorbeeld de vormleer in de architectuur, en de vormleer van een bepaalde muziekstijl.