Ernst Voorhoeve
Ernst Voorhoeve (Rotterdam, 27 maart 1900 - Nijmegen, 9 november 1966) was een Nederlands kunstenaar en fascistisch (en later: nationaalsocialistisch) politicus.
In de jaren 1917-1921 volgde Voorhoeve tekenles bij Edouard Valet in Zwitserland. Hij vervolgde zijn kunstenaarsvorming in Nijmegen, bij Eugène Lücker, van 1922 tot 1924. In 1927 vestigde hij zich in Groesbeek, nabij Nijmegen. Hij werd er tekenaar, schilder, later beeldhouwer, gespecialiseerd in kerkelijke kunst. Een van zijn kunstwerken is het grafmonument uit 1926 van Gerard Bruning.
Omstreeks 1932 maakte hij via een van zijn vrienden kennis met het Verbond van Dietsche Nationaal Solidaristen, waarvan hij in 1933 'belangstellend lid' werd. Nadat hij begin 1934 in Nijmegen een Verdinaso-vergadering had bijgewoond waar haar leider Joris van Severen sprak, meldde hij zich aan als 'werkend lid'. Al spoedig daarna organiseerde Voorhoeve in zijn woonplaats Groesbeek de eerste propagandavergadering van Verdinaso. Uiteindelijk werd hij de leider van de Nederlandse tak van Verdinaso.
Na de Duitse inval op 10 mei 1940 zette Voorhoeve namens het Verdinaso zijn politieke propaganda voort. Hij sloot zich met zijn aanhang van ongeveer 200 man bij de NSB van Mussert aan. De Verdinaso-afdeling in zijn woonplaats Groesbeek ging vrijwel in haar geheel over naar Nationaal Front. Op 9 november 1940 maakte Voorhoeve de vereniging van het Verdinaso met de NSB bekend. Hij kreeg de post toebedeeld van propagandaleider voor de NSB, met een bijbehorend jaarsalaris van f 9000 (omgerekend naar de waarde in 2005 is dit: € 62.000). Hij bedacht de bekende slogan 'Duitschland wint op alle fronten' en de plakplaatjes 'Hier heerst de Engelsche ziekte'.
Voorhoeve wilde zijn invloed ook laten gelden op het propagandabeleid van het Departement van Volksvoorlichting en Kunsten (DVK). Hij ondervond hierin de steun van Mussert die eveneens slechts één soort propaganda erkende: propaganda voor de NSB. In het begin van 1942 wist Mussert met steun van Generalkommissar Fritz Schmidt te bereiken, dat Voorhoeve zowel de propaganda van de NSB als die van het DVK ging leiden. Als hoofd van de afdeling propaganda van het DVK liet Voorhoeve zich weinig gelegen liggen aan de richtlijnen van Tobie Goedewaagen, secretaris-generaal van het DVK. Zijn aanblijven was dan ook van korte duur: gesteund door Seyss-Inquart schorste Goedewaagen hem in juni 1942.
In het voorjaar van 1942 vertrok Voorhoeve naar Duitsland voor een militaire opleiding. Uiteindelijk werd hij begin 1943 aan het Russische front ingezet. Kort na zijn frontinzet werd hij echter ziek. Tijdens zijn herstel in Oostenrijk had hij zijn politieke activiteiten hervat en als trouw volgeling van Mussert getracht de SS-invloed onder de Nederlandse vrijwilligers te bestrijden. Dit leidde ertoe dat hij in het najaar van 1943 uit het legioen werd ontslagen. Eenmaal terug in Nederland werd (op aandrang van de bezetter) zijn schorsing bij het DKV omgezet in ontslag. Ook werd hij toen ontslagen als propagandaleider van de NSB.
| Zie ook: |
|---|
 Portaal: Fascisme en nationaalsocialisme in Nederland . Fascisme in Nederland . Fascisme . Nationaalsocialisme |
