Edward Teller

Edward Teller (oorspronkelijke naam Teller Ede) (15 januari 1908 – 9 september 2003) was een Joods-Amerikaans natuurkundige van Hongaarse afkomst.
Hij wordt ook wel de vader van de waterstofbom genoemd.

Hij werd geboren in Boedapest, in de toenmalige dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije. Hij verliet Hongarije in 1926 (vanwege de heerschappij van Miklos Horthy), genoot hoger onderwijs in Duitsland en ontving in 1930 aan de universiteit van Leipzig onder de bekende Duitse natuurkundige Werner Heisenberg zijn graad in de natuurkunde.

Hij bracht vervolgens twee jaar door aan de universiteit van Göttingen en verliet vanwege de machtsovername door Hitler met behulp van het Joods Reddings Comité in 1934 Duitsland.
Hij verbleef korte tijd in Engeland en verhuisde voor een jaar naar Kopenhagen waar Niels Bohr hem onderwees.

In 1935 emigreerde Teller naar de Verenigde Staten. Tot 1941 gaf hij les aan aan de George Washington Universiteit waar hij George Gamow ontmoette.

Nadat hij had gewerkt voor het Briggs committee ging Teller in 1942 werken voor het Manhattanproject. Hij maakte deel uit van de divisie Theoretische Fysica binnen het Los Alamos Laboratory gedurende de Tweede Wereldoorlog en naast de werkzaamheden aan de atoombom werkte hij hard aan de doorontwikkeling van nucleaire wapens naar een nucleaire superbom in de vorm van een waterstofbom.

In 1946 verliet hij Los Alamos om professor te worden aan de universiteit van Chicago.

Nadat de Sovjet-Unie in 1949 de eerste atoombom tot ontploffing bracht keerde Teller in 1950 terug naar Los Alamos om weer mee te werken aan het H-bom project. Nadat hij en Stanislaw Ulam een werkend ontwerp voor een H-bom presenteerden werd hij tot zijn teleurstelling niet verkozen om het project te leiden.

Hij verliet Los Alamos en sloot zich in 1952 aan bij de pas opgerichtte Lawrence Livermore afdeling van de universiteit van California. De verschillen van mening tussen Teller en vele van zijn collega's werden groter nadat hij in 1954 stelling nam tegen Robert Oppenheimer tijdens de hoorzittingen van de security clearance commissie.

Teller was directeur van het Lawrence Livermore National Laboratory van 1958 tot 1960 en daarna co-directeur terwijl hij les gaf aan de Universiteit van Californië - Berkeley. Hij was een onvermoeibaar pleitbezorger voor een sterke nucleaire verdediging en was een voorstander van voortgaande ontwikkeling en test; toen het SDI aan de orde kwam was Teller een van de krachtigste voorstanders.

Bij zijn pensionering in 1975 werd hij benoemd tot emeritus directeur van het Livermore laboratorium.

Enkele boeken die Teller publiceerde zijn: