Alfredo Di Stéfano
Alfredo Stefano Di Stéfano Laulhé (Barracas (Buenos Aires), 4 juli 1926) was een Argentijns-Spaans voetballer. Hij wordt beschouwd als een van de beste voetballers ooit.
Op 16-jarige leeftijd debuteerde de aanvaller in het eerste elftal van River Plate. In 1949 vertrok Di Stéfano na spelersstakingen in Argentinië naar het Colombiaanse Millonarios. Drie jaar later merkte technisch directeur en oud-speler van FC Barcelona Josep Samitier tijdens de vriendschappelijke wedstrijd tussen Real Madrid en Millonarios bij de Zuid-Amerikanen de uitzonderlijk begaafde Di Stéfano op. Samitier droomde meteen dat deze Argentijnse superspeler in Barcelona kon samenspelen met Ladislao Kubala. Met deze twee balkunstenaars in de ploeg zou Barça in heel de wereld ongenaakbaar zijn. Ook Santiago Bernabéu, voorzitter van Real Madrid, had Di Stéfano echter in het vizier. De Spaanse rivalen streden maandenlang om de handtekening van La Saeta Rubio, de Blonde Pijl. De onderhandelingen waren moeilijk, want de koper moest een overeenkomst bereiken met Di Stéfano en twee clubs: Millonarios en het Argentijnse River Plate, dat nog steeds eigenaar van de speler was. In mei 1953 arriveerde Di Stéfano in Barcelona. Het Catalaanse bestuur had een akkoord met de speler en River Plate, maar aan de financiële eisen van Millonarios wilde de club niet voldoen. Geruchten deden de ronde dat voorzitter Marti Carreto door het Franco-regime, dat Di Stéfano liever bij Real zag spelen, bedreigd werd. Op dat ogenblik nam de Spaanse voetbalbond een nieuwe wet aan: de aankoop van buitenlandse spelers werd verboden, met uitzondering van Di Stéfano, als de Argentijnse ster de seizoenen 1953-54 en 1955-56 voor Madrid zou uitkomen en de seizoenen 1954-55 en 1956-57 de kleuren van Barça zou verdedigen. Een erg eigenaardige contract dat de voorzitters van beide Spaanse topclubs in september 1953, tot Catalaans ongenoegen, ondertekenden. De socios wilden de vernedering niet om Di Stéfano in de witte kleuren van Real te zien spelen en onder toenemende druk van de supporters nam voorzitter Carreto ontslag. Het moedeloze interim-bestuur verkocht de rechten op Di Stéfano aan Madrid. Bij Real Madrid groeide hij uit tot een wereldster en won meerdere prijzen. Later zou hij nog voor RCD Espanyol spelen totdat hij in 1966 zijn carrière als profvoetballer beëindigde.
Di Stéfano heeft voor drie landen interlands gespeeld: Argentinië (7 wedstrijden, 7 doelpunten), Colombia (4 wedstrijden) en Spanje (31 wedstrijden, 23 doelpunten). Hij werd in 1957 en 1959 verkozen tot Europees Voetballer van het Jaar.
Op 24 december 2005 werd hij opgenomen op de intensive care na een hartaanval. Hij bracht de nacht door in een hospitaal in Sagunto nabij Valencia. Zijn toestand zou stabiel zijn. Op 28 december 2005 kreeg hij een hartoperatie en hij mocht 3 januari 2006 de intensive care verlaten. Uiteindelijk zou hij op 19 januari ontslagen worden uit het ziekenhuis.
