Jan Jerzy Przebendowski
Z Wikipedii
Jan Jerzy Przebendowski herbu Kuna (1638-1729), podskarbi wielki koronny od 1703, generał wielkopolski, wojewoda malborski 1697-1703, kasztelan chełmiński, starosta mirachowski, pokrzywiński, pucki i grabowski, Reichsgraf, pułkownik, senator.
Pochodził z Prus. Syn Piotra Przebendowskiego i Katarzyny z Krokowskich. Dzieciństwo spędził na dworze króla Jana Kazimierza. Później walczył pod Chocimiem i Stawiszkami, podróżował w misjach dyplomatycznych do Saksonii, Brandenburgii i Francji. Od Jana III Sobieskiego otrzymał starostwo mirachowskie. Około 50 roku życia przeszedł - prawdopodobnie ze względów koniunkturalnych - z kalwinizmu na katolicyzm. Wkrótce otrzymał starostwo chełmińskie.
W okresie interregnum po śmierci Jana III Sobieskiego był kolejno stronnikiem Jakuba Sobieskiego i Franciszka Ludwika de Conti. W późniejszym okresie, po pojawieniu się kandydatury saskiej, działał na rzecz Augusta Wettina. Współpracował wówczas z saskim wysłannikiem, pułkownikiem Jakubem Henrykiem hrabią Flemming. Rola Przebendowskiego w elekcji Augusta jest bardzo duża. W ocenie znacznej części Przebendowskiemu współczesnych był w swoich działaniach bezkompromisowy i wręcz cyniczny.
August II, po objęciu tronu polskiego, obdarowywał Przebendowskiego kolejnymi stanowiskami. W 1697 roku zostaje wojewodą malborskim, w 1703 podskarbim wielkim koronnym, w 1711 roku - Reichsgrafem. Odpowiada w znacznym stopniu za politykę wewnętrzną króla. Jest autorem reform monetarnej (1703) i skarbowej (1710), podejmował działania na rzecz pobudzenia handlu oraz zintensyfikowania pracy chłopów, w 1727 zawarł z umowę handlową z cesarzem austriackim zapewniającą wolny tranzyt towarów między Śląskiem, a Ukrainą.
Posiadacz licznych dóbr w Prusach Książęcych oraz na terenie Rzeczypospolitej. Dobrodziej Ostrowa (wyjednał u króla ponowne nadanie praw miejskich w 1713 r. i przywileje, wydobył miasto z upadku po wojnach XVII wieku) i dóbr przygodzickich. Należał do Czerwonego Bractwa - pierwszej polskiej loży masońskiej.
Pozostawił kilkoro nieślubnych dzieci wyniesionych do godności szlacheckich dzięki wsparciu królewskiemu.
Zmarł prawdopodobnie w Warszawie lub w swoim majątku w Przygodzicach k. Ostrowa. Pochowany został w stolicy w kościele reformackim przy ulicy Senatorskiej.
Arnold • Świętosław • Wojsław • Piotr • Dymitr z Goraja • Dzierzek Łopaciński • Hińcza z Rogowa • Jan de Kozcow • Tomasz Nowek • Piotr Mediolański • Henryk z Rogowa • Mikołaj Hinczowicz z Kazimierza • Andrzej z Lublina • Jan Hincza z Rogowa • Jakub Dembiński • Jan Rzeszowski • Paweł Jasieński • Piotr Kurozwęcki • Jakub Szydłowiecki • Andrzej Kościelecki • Mikołaj Szydłowiecki • Jan Spytek Tarnowski • Spytek Jordan • Stanisław Spytek Tarnowski • Walenty Dembiński • Stanisław Sobek z Sulejowa • Hieronim Bużeński • Jakub Rokossowski • Jan Dulski • Jan Firlej • Baltazar Stanisławski • Stanisław Warszycki • Mikołaj Daniłowicz • Hermolaus Ligęza • Jan Mikołaj Daniłowicz • Bogusław Leszczyński • Jan Kazimierz Krasiński • Jan Andrzej Morsztyn • Marcin Zamoyski • Marek Matczyński • Hieronim Augustyn Lubomirski • Rafał Leszczyński • Jan Jerzy Przebendowski • Franciszek Maksymilian Ossoliński • Jan Kanty Moszyński • Jan Ansgary Czapski • Maciej Grabowski • Jan Odrowąż Sedlnicki • Teodor Wessel • Adam Poniński • Roch Kossowski
