Freikorps

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Freikorps (niem. wolny korpus) – pierwotnie antynapoleońskie ugrupowanie militarne utworzone w 1813 w Rogowie Sobóckim przez niemieckich studentów Uniwersytetu Wrocławskiego pod dowództwem majora Adolfa Lützowa. Choć rozbita krótko potem w starciach z regularnymi wojskami napoleońskimi, dała impuls do szerszego oporu przeciwko Napoleonowi w Prusach. Od barw mundurowych jej oddziałów wywodzi się kolorystyka dzisiejszej flagi Niemiec.

Krótko po I wojnie światowej powstała próbująca nawiązać do tradycji Freikorpsów skrajnie prawicowa niemiecka organizacja paramilitarna założona przez zdemobilizowanych żołnierzy. Była jedną z wielu organizacji paramilitarnych utworzonych w tym okresie, które gromadziły frontowców wyobcowanych z cywilnego życia i szukających stabilizacji w ramach struktur wojskowych. Jedną z motywacji była także chęć walki z ruchem komunistycznym, który szerzył się w Niemczech po rosyjskiej rewolucji. Organizacje te zyskały wsparcie ze strony niemieckiego ministra obrony Gustava Noske, który wykorzystał je między innymi do zniszczenia Związku Spartakusa (śmierć ponieśli wtedy Karol Liebknecht i Róża Luksemburg).

Freikorpsy brały też udział w walce z Polakami w powstaniach śląskich. Walczył w nich wtedy Erich von dem Bach-Zelewski (późniejszy dowódca niemieckich oddziałów tłumiących Powstanie warszawskie).

Freikorpsy z tego okresu:

Garde-Kavallerie-Schützen-Division
Marine-Brigade von Loewenfeld
Marine-Brigade Ehrhardt
Freikorps Oberland
Freikorps Epp
Freikorps Maercker

Freikorps został rozwiązany w 1920, choć jego byli członkowie wsparli jeszcze tzw. pucz Kappa w marcu tego samego roku. Członkami Freikorpsu byli niektórzy przyszli członkowie partii nazistowskiej, jak Ernst Röhm, późniejszy przywódca SA i Rudolf Höss, przyszły komendant obozu koncentracyjnego Auschwitz.

Wielu członków Freikorps pozostała przez jakiś czas poza oficjalnymi strukturami III Rzeszy, a jego weterani powtarzali niekiedy: "Gdzie był Hitler w 1919 i 1920 roku, gdy walczyliśmy z komunistami?" Hermann Ehrhardt i jego zastępca Eberhard Kautter, przywódcy Ligi Wikingów odmówili poparcia Hitlera i Luddendorfa w puczu monachijskim i spiskowali przeciw nim. Następnie jednak przyłączyli się do nazistów i brali udział w niemieckich zbrodniach w Polsce.

[edytuj] Zbrodnie Freikorpsu na Śląsku w 1939 roku

Po napaści Niemiec na Polskę, Freikorpsy dokonały na terenie Górnego Śląska wielu zbrodni na miejscowej ludności - Polakach, m.in:

3 września 1939 r.
- we wsi Studzienice, gmina Bojszowy, Freikorps rozstrzelał Józefa Pyrtaka (lat 17)
- we wsi Wisła Wielka, gmina Pszczyna, Frikorps rozstrzelał Karola Mrzyka (lat 29), Józefa Silbersteina (lat 53), Kurta Silbersteina (lat 20), Rutę Silberstein (lat 20)
2-5 września 1939 r.
- we wsi Mokre, gmina Mikołów, Freikorps zamordował 10 osób, przy ul. Rybnickiej i Leśnej zabito 3 wracających z pracy młodocianych Polaków: Pawła Czempa (lat 18), Ludwika Szczyrba (lat 18), Henryka Widerę (lat 16)
4 września 1939 r.
- we wsi Orzesze, Freikorps zamordował 29 Polaków (pochowani zostali na miejscowym cmentarzu), Pod koniec września Freikorps zamordował jeszcze 3 Polaków (pochowani w Woszczycach)
- w Siewierzu, zamordowano 10 Polaków.
początek września 1939 r.
- w Katowicach rozstrzelano kilkuset harcerzy, powstańców śląskich i innych osób cywilnych (część pochowano na cmentarzu w Panewnikach i lasach panewnickach)
8 września 1939 r.
- w Siemianowicach Śląskich, Freikorps rozstrzelał 6 Polaków: Gerarda Drzymałę, Wilhelma Jendrusia, Franciszka Niedworka, Maksymiliana Rolnika, Jana Rudzińskiego, Teodora Szewczyka.
14 września 1939 r.
- w Pszczynie zamordowano 14 Polaków (pochowani w lasku pszczyńskim);
- we wsi Grodnie, gmina Mikołów, Freikorps zastrzelił 12 Polaków.
1 października 1939 r.
- W Nowym Bytomiu, Freikorps zastrzelił 18 Polaków (m.in. Hermana Kubicę, Jadwigę Markową, Wilhelma Prokszę, Karola Tlaszczyk).