Bever (België)

Gemeente Bever
ligging binnen het arr. Halle-Vilvoorde in de provincie Vlaams-Brabant
Wapen	Vlag

Geografie
Gewest	Vlaanderen
Provincie	Vlaams-Brabant
Arrondissement	Halle-Vilvoorde
Geografische ligging	50°43′NB 3°56′OL
Oppervlakte	19,78 km²
Bevolking (Bron: NIS)
Inwoners – Mannen – Vrouwen – Bevolkingsdichtheid	2.023 (01/01/2006) 49,04% 50,96% 102 inw./km²
Leeftijdsopbouw 0–19 jaar 20–64 jaar 65 jaar en ouder	(01/01/2006) 24,67% 60,06% 15,27%
Buitenlanders	1,94% (01/07/2005)
Economie
Werkloosheidsgraad	5,89% (01/01/2006)
Gemiddeld inkomen	14.077 euro/inw. (2003)
Politiek
Burgemeester	Luc Deneyer (CD&V)
Bestuur	CD&V
Zetels CD&V VLD	9 7 2
Deelgemeenten met postcode
Postcode	Deelgemeente
1547	Bever
Overige info
Zonenummer	054 - 02
NIS-code	23009
Politiezone	Pajottenland
Webadres	www.bever-bievene.be

Bever (Frans: Biévène) is een gemeente in het Pajottenland, provincie Vlaams-Brabant in België. De officiële taal is er het Nederlands. Daarnaast kent het ook taalfaciliteiten voor haar historische Franstalige minderheid. De gemeente telt ruim 2000 inwoners. Binnen de gemeentegrenzen liggen geen andere kernen. Volgens de etymologen heeft de naam van de gemeente Bever waarschijnlijk een Keltische oorsprong (beven = grens; beber = knaagdier bever).

[bewerk] Geschiedenis

De naam van de gemeente komt voor het eerst voor in 946, in een akte van de abdij van Gembloers. In de karolingische tijd lag het grondgebied van Bever in de gouw Brabant die in het zuiden tot aan de Hene (Fr.Haine) reikte.

De graven van de Henegouw, ten zuiden van de Hene, veroverden in de elfde eeuw een deel van de gouw Brabant. Daardoor lag Bever tot het einde van de achttiende eeuw in het graafschap Henegouwen. Gedurende het feodaal tijdperk werd het gebied in twee grote heerlijkheden verdeeld: het domein van RUBEMPRE-RENESSE dat in 1621 door de familie de MASSIET werd aangekocht en het domein van Hallut (Burght) dat later werd overgenomen door de familie de CROY wiens wapenschild nu nog het gemeentewapen is. Deze twee domeinen hingen af van de soevereiniteit van de graaf van Henegouwen en hadden bovendien schepenschap en een oorkonde. Tijdens de 16de en 17de eeuw kende de streek eerst de Spaanse verovering; nadien de Oostenrijkse. Gedurende dit tijdperk moesten de inwoners lijden onder de wanorde, de godsdienstoorlogen, de baldadigheden van de Inquisitie, de pest en de hongersnood. In 1594 en 1595 werden twee vrouwen (de echtgenotes van Liénard DEL VAL en Sébastien CATIER) door de inquisitoriale rechtbank veroordeeld wegens toverij en verbrand na te zijn gewurgd. Vanaf 1692, na de veldslag van Steenkerque, werd België geconfronteerd met de beproevingen van de Franse onderdrukking en in 1792 gevoegd bij de Franse Republiek. In deze periode hebben vele Beverse jongeren deelgenomen aan verschillende oorlogen in Europa, o.a. aan de Russische Campagne. Det graafschap Henegouwen werd door de Fransen getransformeerd in het departement Jemappes. Het departement werd in de Nederlandse tijd de omgevormd tot provincie Henegouwen.

Na de veldslag van Waterloo werd België tussen 1815 en 1830 gevoegd bij Noord-Nederland om samen het Koninkrijk der Nederlanden te vormen. In die periode leefde Bever, zoals alle landelijke gemeenten, rustig verder.

Vanaf 1830, ten gevolge van de onafhankelijkheid, ontwikkelden het land en de gemeente zich op een nieuwe basis. Tijdens de oorlog van ’14-’18 moesten de meeste jongens van Bever naar het front en offerden voor de vrijheid van hun landgenoten de schoonste jaren van hun leven op. Tweeëntwintig jaar later bracht de Tweede Wereldoorlog opnieuw de Beverse families in droefheid. Gedurende de nazi-bezetting moest de bevolking diverse huiszoekingen en aanklachten dulden. Op 8 mei 1945 werd België bevrijd. De mensen vierden stoetsgewijze en met grote vreugde het einde van de bezetting.

In 1963 werd Bever met een belangrijk deel van Akrenbos overgeheveld van de provincie Henegouwen naar de provincie Brabant; de gehuchten Warissaet en Groenstraat werden overgeheveld naar Silly. In 1995 maakte Bever deel uit van de nieuwe provincie Vlaams-Brabant.

[bewerk] Aardrijkskundig Overzicht

Met 1978 ha is de gemeente met haar massieve vorm de meest uitgebreide van de streek. Gelegen in de Zuid-West hoek van Vlaams-Brabant (Pajottenland) deelt het dorp grenzen met 6 andere deelgemeenten die aan drie provincies toebehoren: Viane (Oost-Vlaanderen), Bassilly, Bois-de-Lessines, Twee-Akren (Henegouwen), Tollembeek en Sint-Pieters-Kapelle (Vlaams-Brabant).

Het reliëf bestaat uit een licht Zuid-Noord hellend vlak, met een gemiddelde helling kleiner dan 1 %, waarvan de hoogtelijnen schommelen tussen 30 en 75 m. De twee hoogste punten treft men aan op Commijn (73,75 m) en Romont (71,25 m). Dit hellend plateau wordt door 3 evenwijdige beken gedraineerd die zich aansluiten bij de Mark (bijrivier van de Dender) en de oppervlakte in brede valleien doorsnijden: de Arenbergbeek ten westen, de Carmoybeek in het centrum en de Pontembeek (Plasbeek-Eisbroekbeek) in het oosten. Een klein gedeelte (minder dan 10 %) van de gemeente ten zuiden van de waterscheidingskam van Romont maakt deel uit van het bekken van de Rembecq die zich verder bij de Sylle aansluit en zo de Dender bereikt.

Door zijn ligging in het centrum van het land, heeft het dorp de eigenschappen van een gematigd zeeklimaat met kleine temperatuurschommelingen (3 °C in januari en 17 °C in juli) en een hoge vochtigheidsgraad (gemiddeld 180 dagen neerslag met een hoogte van 750 mm). De brede valleien zijn gekenmerkt door donkere alluviale kleigronden, met een moeraskarakter. In deze gebieden neemt men dan ook logischerwijs vooral weiden en een gesloten landschap waar. Elders op het plateau bestaat de bodem uit fijne materialen (zand en leem) die in onze streek werden neergezet door de noorderwinden tijdens het pleistoceen tijdperk (kwartair).

Deze vruchtbare, minder vochtige gronden, worden gebruikt voor verscheidene teelten (koren, veevoeder en industriële gewassen) en geven een open akkerlandschap. Onder de bodem vindt men eerst een 35 m dikke ondergrondse laag gevormd door zand en klei (tertiair tijdperk) die de harde silure leisteen uit het primaire tijdperk bedekt. De structuur van de huisvesting toont weinig ordening en lijkt op een mengsel van geconcentreerde en verspreide bewoning. Men telt verschillende gehuchten met telkens een kern waaromheen boerderijen en residentiële woningen in losse orde verschijnen. Buiten de hoofdkern van het centrum vormen Akrenbos, Burght, Broeck en Romont de voornaamste gehuchten. Bij de eerste officiële volkstelling in 1857 telde Bever meer dan 3000 inwoners. Later, ten gevolge van de uittocht naar de grote stedelijke en industriële centra, daalde de bevolking tot 1627 inwoners in 1961. Door de grenswijziging van de gemeente in 1963 is het aantal inwoners gestegen tot 1828 eenheden. Thans blijft het zich rondom de 1900-2000 zielen handhaven.

Men moet opmerken dat onze bevolking een groot deel oudere mensen telt. Het geboorte- cijfer ligt daardoor lager dan het sterftecijfer, zodanig dat het relatieve evenwicht van de bevolking alleen gebonden is aan de migra- tiestromingen; het aantal inwijkelingen ligt nu opmerkelijk hoger dan het aantal uitwijkelin- gen. De huidige actieve bevolking bestaat vooral uit pendelaars die tewerkgesteld zijn in industriële en tertiaire ondernemingen van de regionale centra, vooral Brussel. Het aantal landbouwers die vroeger de voornaamste beroepscategorie vormden, is aanzienlijk gedaald met als gevolg een duidelijke uitbreiding van de bedrijfsgrootte. In 1961 gaf de landbouw nog werk aan 256 mensen (42 % van de actieven). Volgens de jongste statistieken (1991) zijn er in Bever maar 77 bedrijven meer die 135 mensen tewerkstellen, waarvan dan nog een relatief groot gedeelte de landbouw met een andere activiteit combineert.