Πανάκεια
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Πανάκεια ήταν ανθρωπόμορφη δευτερεύουσα θεότητα της ελληνικής μυθολογίας, συνυφασμένη με την έννοια της θεραπείας (ή βοτανοθεραπείας) επί πάσης νόσου. Φέρεται ως κόρη του Ασκληπιού και της Ηπιόνης αδελφή της θεάς Υγιείας. Λατρευόταν κυρίως στον Ωρωπό Αττικής, στη Κάλυμνο, στη Κω κ.α. Η μορφή της παρίσταται και στο Ασκληπιείο Αθηνών. Επειδή θεωρείτο ως Θεά ικανή να θεραπεύει κάθε νόσο, το όνομά της διαδόθηκε γρήγορα σε όλες τις ελληνικές πόλεις ειδικότερα σε φάρμακα ικανά να θεραπεύουν αν όχι όλες τις νόσους τουλάχιστον τις περισσότερες αυτών.
Ακόμη και σήμερα κάθε ιδεατό «φάρμακο» περί του οποίου κρατεί η αντίληψη ότι θεραπεύει κάθε νόσο σωματική, οργανική ή ψυχική ονομάζεται «πανάκεια». Αυτή όμως η ιδέα προκλήθηκε από την πανάρχαια ανθρώπινη έφεση της αναζήτησης ενός μόνου φαρμάκου που να θεραπεύει τα πάντα και συνεχίζεται ιδίως από πρακτικούς γιατρούς που δια της υποβολής δημιουργεί επί το πλείστον ψευδείς εντυπώσεις, ακόμη και θύματα. Εκείνο που έλεγε αρχαίος τραγικός προφητικά για τον άνθρωπο: "νούσων αμηχάνων φυγάς ξυμπέφρασται" (Ο άνθρωπος με την γνώση καταφέρνει να διαφεύγει και τις δύσκολες νόσους), παρότι μέχρι σήμερα ούτε η εμπειρία ούτε η επιστήμη έχει φθάσει στο επίτευγμα της «πανάκειας». Ανεξάρτητα ότι κάποια φάρμακα σήμερα καλούνται «συμπτωματικά» (πχ η ασπιρίνη) ή αντιβιοτικά «ευρέου φάσματος».
Συνεκδοχικά «πανάκεια» καλείται και κάθε προσωρινή λύση ή λήψη μέτρων επί πολλαπλών προβλημάτων.
Επίσης «Πανάκεια» ονομάζεται είδος βοτάνου. Κατά τον λεξικογράφο Ησύχιο «την πόα ταύτην και πάνακα και πανάκην προσαγορεύουσι», ενώ με το όνομα «Πάνακες» φέρονται διάφορα βότανα όντως θεραπευτικά μεταξύ των οποίων ο οποπάναξ για επούλωση πληγών και ως αντιϊοβολικό (κατά δηγμάτων φιδιών) καθώς και τέσσερα που αριθμεί ο αριστοτελικός Θεόφραστος το ασκληπιείο, το ηράκλειο (Οποπάναξ ο ανατολικός), Οποπάναξ ο Συριακός και το χειρώνιο (γνωστό ως ηλιάνθεμο).
