จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เดซิเบล (decibel, dB) เป็นหน่วยวัดเทียบอัตราส่วนระหว่างปริมาณเสียงสองปริมาณ ใช้สำหรับวัดความดังของเสียง นิยมใช้กันมากในทางอคูสติก ฟิสิกส์และอิเล็กทรอนิกส์ เดซิเบลเป็นหน่วยวัดที่ไม่มีหน่วยเหมือนค่าเปอร์เซ็นต์ หน่วยเดซิเบลเป็นหน่วนที่สามารถแสดงค่าสูงและค่าต่ำเปรียบเทียบกันได้เนื่องจากคำนวณจากการหาลอการิทึม
[แก้] ระดับความดังของเสียง
เดซิเบล (dB) |
แหล่งกำเนิดเสียง พร้อมระยะทาง |
250 |
เสียงของการยืนอยู่กลางทอร์นาโด หรือเสียงของระเบิดนิวเคลียร์ระเบิดที่ระยะ 5 เมตร |
180 |
เสียงเครื่องยนต์ของจรวดที่ระยะ 30 เมตร หรือ เสียงของปลาวาฬที่ระยะ 1 เมตร หรือ |
140 – 150 |
คือเสียงของเครื่องบินเทอร์โบเจต เป็นอันตรายต่อระบบการได้ยินเป็นอย่างมาก อาจทำให้สูญเสียการได้ยินได้ |
130 |
คือเสียงเครื่องสว่านไฟฟ้าที่ใช้แรงอัดอากาศเจาะถนนคอนกรีต จำเป็นต้องใช้เครื่องมือป้องกันเสียง เนื่องจากเป็นเสียงที่มากเกินขนาดเป็นอันตราย |
110 – 120 |
คือเสียงของเรือดำน้ำ หรือ ทรัมเป็ต แซกโซโฟน ที่ได้ยินในระย 3 ฟุต ควรได้รับไม่เกิน 1 ชั่วโมงหรือน้อยกว่า |
100 – 110 |
คือเสียงในโรงงาน เฟอร์นิเจอร์ไม้ ระยะเวลาที่ปลอดภัย คือไม่ควรได้รับเสียงขนาดนี้เกิน 2 ชั่วโมง |
90 |
คือเสียงดังบนท้องถนนขณะนั่งอยู่ในรถ ไม่ควรได้รับเสียงเกิน 8 ชั่วโมง |
80 |
คือเสียงจราจรที่จอแจโดยอยู่ห่างออกมาประมาณ 50 ฟุต หรือเสียงใน สำนักงานที่กำลังพิมพ์ดีดด้วยเครื่องพิมพ์ดีดรุ่นเก่าเต็มไปหมด |
60 – 70 |
คือเสียงที่คนสนทนากันได้ยินในระยะห่างประมาณ 3 ฟุต หรือความดังเฉลี่ยเมื่อยู่ห่างจากเสียงจราจรประมาณ 100 ฟุต |
10 |
เสียงหายใจของคนที่ระยะ 3 เมตร |
0 |
เสียงที่คนสามารถได้ยิน (สำหรับคนหูปกติ) |
ข้อมูลเกี่ยวกับ เดซิเบล ในภาษาอื่น สามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ๆ ด้านซ้ายมือ