ลัทธิอนาธิปไตย
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ลัทธิอนาธิปไตย คือคำที่ใช้เรียกรวมกันของปรัชญาการเมือง, การเคลื่อนไหวทางสังคม และอุดมการณ์การเมืองที่สนับสนุนให้กำจัดความมีอำนาจเหนือผู้อื่น (authority) ในทุกๆ รูปแบบ ซึ่งรวมถึงลำดับชั้นทางสังคมและอำนาจในการบีบบังคับ ผู้นิยมลัทธิอนาธิปไตยเสนอว่าแทนที่จะต้องมีลำดับชั้น ความสัมพันธ์ในสังคมที่วางอยู่บนความร่วมมืออย่างสมัครใจ และการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน จะทำให้เกิดสังคมที่มีลักษณะเฉพาะ กล่าวคือ สมาชิกทุกคนจะมีสิทธิมีเสียงในเรื่องต่าง ๆ ในระดับที่สัมพันธ์กับระดับของผลกระทบที่พวกเขาจะได้รับจากเรื่องนั้น ๆ สังคมลักษณะนี้จะเป็นสังคมที่ประกอบด้วยปัจเจกชนเสรี
เสรีภาพของปัจเจกชนและการต่อต้านรัฐ คือหลักการที่ชัดเจนของลัทธิอนาธิปไตย สำหรับในเีรื่องอื่น ๆ นั้นอาจมีความเห็นที่แตกต่างกันบ้างในหมู่ผู้ที่นิยมแนวคิดนี้ เช่น การใช้ความรุนแรงในการเปลี่ยนแปลงสังคม ชนิดของระบอบเศรษฐกิจ ความสัมพันธ์ระหว่างเทคโนโลยีและลำดับชั้น การตีความหมายของแนวคิดเกี่ยวกับความสมภาค (egalitarian) และระดับของการจัดองค์กร
คำว่า "อนาธิปไตย" ในความหมายที่นักอนาธิปไตยใช้นั้น มิได้หมายถึงภาวะยุ่งเหยิงหรืออโนมี แต่เป็นรูปแบบของความสัมพันธ์ของมนุษย์ที่เสมอภาค ที่ถูกจัดตั้งขึ้นและรักษาอย่างจงใจ
[แก้] แหล่งข้อมูลอื่น
- อนาธิปไตย : การเมืองแบบไร้รัฐ เรียบเรียงจากบทความวิกิพีเดียภาษาอังกฤษ Anarchism โดย สมเกียรติ ตั้งนโม มหาวิทยาลัยเที่ยงคืน
ลัทธิอนาธิปไตย เป็นบทความเกี่ยวกับ ปรัชญา ความเชื่อ หรือ นามธรรม ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น |