دولت‌زدائی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ريشه لغت آنارشيسم(آنارشي) :
واژه يوناني آنارشي ، ريشه اي دو بخشي دارد : كلمه : Archon به معناي حاكم و پيشوند An به معني فاقد. از اين روي ، آنارشي به معني وضعيتي فاقد حاكم ميباشد. از نظر لغوي آنارشيسم آموزه اي مبني بر اين اعتقاد است كه اكثر مشكلات اجتماعي ، ناشي از وجود حكومت بوده و در مقابل آن به‌عنوان بديل ، تعداد بسياري از اشكال تشكيلات داوطلبانه اجتماعي وجود دارند. درادامه تعريف ، بايد گفت آنارشيست كسي است كه سعي در ايجاد جامعه اي بدون حكومت مي نمايد.(بر گرفته از کتاب : مقدمه اي تاريخي بر آنارشيسم - نوشته : جرج وودکاک)
براي نخستين بار پير ژوزف پرودن اين لقب (آنارشيست) را رسما بر خود اعلام نمود.(همان)
آنارشيسم در فرهنگ Britanica :
آنارشيسم نامي است که به يک مسلک يا نظريه زندگي و اداره کردن جامعه اطلاق ميشود که تحت آن جامعه بدون دولت تصور مي گردد – هماهنگي در چنين جامعه اي نه از طريق اطاعت از قانون يا فرمانبرداري از قوه حاکمه بلکه از طريق توافقات آزاد بين گروهها، ممالک و حِرَف گوناگون که آزادانه به خاطر توليد و مصرف و همچنين براي ارضاي انواع بيشمار نيازها وآرزوها تشکيل شده اند تامين مي شود. در جامعه اي که در اين راستا ساخته مي شود اتحادات ارادي که اکنون درحال فراگرفتن همه حوزه هاي فعاليت بشري هستند وسعت گسترده تري خواهند گرفت تا آنجا که جانشين دولت و همه کارکردهاي آن خواهند شد. اين اتحادات ارادي نماينده شبکه درهمتنيده اي است که از تعداد بيشماري گروه و اتحاديه محلي، منطقه اي، ملي و بين المللي موقت يا کم و بيش دائم با اندازه ها و درجات مختلف براي انواع مقاصد تشکيل شده است: توليد، مصرف و تبادل، ارتباطات، بهداشت، آموزش، امنيت متقابل، دفاع از ملک و غيره؛ و ازطرف ديگر براي ارضاي نيازهاي روزافزون علمي، هنري، ادبي و اجتماعي تشکيل شده اند. علاوه براين چنين جامعه اي نماينده هيچ چيز تغيرناپذيري نيست. در مقابل- همانطور که در مقياس بزرگ در حيات آلي ديده مي شود- هماهنگي، ناشي ازسازش و بازسازش متغير موازنات بين شماري از نيروها و تاثيرات است، و اين سازش آسانتر به دست مي آيد اگر هيچکدام از نيروها ازحمايت خاص دولت بهره نبرند. اگر جامعه بر اين اصول سامان گيرد، بشر نه دراعمال آزادانه قدرتش در کارهاي خلاق به خاطر انحصار سرمايه داري که توسط دولت برقرار مي شود محدود خواهدگشت؛ نه دراعمال اراده اش به خاطر ترس از تنبيه يا فرمانبرداري از عناصر فردي يا متافيزيکي محدود خواهد گشت - که هر دومحدوديت به کاستي ابتکار وپستي ذهن مي انجامند. بشر در فعاليتش از درک خود راهنمايي مي گيرد که لزوماً شامل تأثرات کنش و واکنش آزادانه است بين خود او و درک اخلاقي محيطش. بشر به اين ترتيب قادر خواهد بود همه استعدادها و قوايش –ذهني، هنري و اخلاقي- را به تکامل تام برساند بي آن که به خاطر زياده کاري براي انحصارطلبان يا به خاطر پستي و تنبلي ذهن اکثريت اين استعدادها سرکوب شوند. به اين ترتيب بشر قادر خواهد بود به فرديت تام برسد چيزي که درون سيستم فردگراي امروزي يا هيچ سيستم سوسياليسم دولتي يا به اصطلاح دولت ميسر نيست. نويسندگان آنارشيست، علاوه بر اين، در نظر دارند که تصورشان يک مدينه فاضله ساخته شده بر مبناي روشهاي پيشيني نيست که برمبناي چند اصل موضوعه به دست آمده باشد. اين تصور، نويسندگان ادعا مي کنند، نتيجه تحليل گرايشاتي است که في الواقع درکارند حتي اگر سوسياليسم دولتي موقتاً جانب اصلاح طلبان را بگيرد. پيشرفت فنون نو که به طرز خيره کننده توليد ملزومات زندگي را آسان مي کند؛ رشد روح استقلال و گسترش سريع ابتکارات و ادراکات آزادانه در همه شاخه هاي فعاليت – شامل آنهايي که سابقاً مختص دولت و کليسا بود- به شکلي مدوام اين تمايلات دولت-نوين را تقويت مي کنند.
فلاسفه و نويسندگان مطرح اين مکتب :
ميخائيل باکونين , پطر کروپتکين , ويليام گادوين , اريکو مالاتستا , پير ژوزف پرودن , نوام چامسکي , ماري بوخين
اصول کلي اعتقادي در مکتب آنارشيم :
1) مخالفت با هرگونه قدرت مرکزي و يا هر روشي که در نهايت به تائيد چنين قدرتي ختم شود. 2) مخالفت صريح با قانون و قانونمندي. 3) خواست آزادي تمام و کمال و بي چون و چرا بر اي تک تک افراد جامعه بنا به هر نوع شرايطي که دارا هستند. 4) اعتقاد به اين اصل که در روي زمين هيچ چيز متعلق به هيچ کس نيست و همه چيز متعلق به همه کس
[ویرایش] جستارهای وابسته
- شیوه‌های حکومت
