Wojna trojańska
Z Wikipedii
Wojna trojańska - według Homera i antycznych historyków trwające 10 lat oblężenie Troi przez greckich Achajów. Mitycznym powodem konfliktu było porwanie Heleny, żony króla Sparty - Menelaosa, przez Parysa, księcia trojańskiego, syna króla Priama. Menelaos wezwał na pomoc swojego brata Agamemnona, króla Argos i Myken oraz wszystkie księstwa achajskie. Na leżącą w północnej Anatolii i dotąd niezdobytą Troję, na 1185 okrętach ruszyli wojownicy achajscy. Porwanie pięknej Heleny mogło być pretekstem do rozpoczęcia przez Achajów wojny z Troją (Ilionem) i zapewnienia swojej hegemonii nad wybrzeżami Azji Mniejszej. Grecy po długotrwałym oblężeniu zdobyli podstępem miasto, które splądrowali i zniszczyli. Udając, że wycofują się spod miasta zostawili dużego drewnianego konia. Trojanie, wbrew przestrogom Laokoona, wciągneli go do miasta. Nocą z konia wyszli ukryci w nim greccy wojownicy i otworzyli bramy miasta swojej armii, która niepostrzeżenie zawróciła.
Ostatnie 50 dni wojny trojańskiej opisał Homer w "Iliadzie". Odkrycia archeologiczne wskazują, że zdobycie Troi nie jest tylko legendą. W czasach starożytnych nie było zgodności co do daty zdobycia Troi. Eratostenes przyjmował rok 1183 p.n.e. za datę zburzenia Troi. Współcześni uczeni umieszczają ten konflikt w XII wieku, około 1230-1225 p.n.e. (jest to data zburzenia Troi).
