Sobór Laterański IV
Z Wikipedii
Sobór Laterański IV - sobór powszechny kościoła katolickiego, który miał miejsce w 1215 r. w Lateranie.
Papież Innocenty III w 1213 r. wydał oficjalną zapowiedź soboru, w której ogólnie przedstawił sprawy, którymi sobór miałby się zająć. Były to: odzyskanie Ziemi Świętej, reforma powszechna Kościoła, wykorzenienie herezji i ogólne dobro chrześcijan.
Na obrady soborowe zjechali biskupi, opaci, przedstawiciele kapituł katedralnych i wielcy mistrzowie zakonów. Uroczyste rozpoczęcie odbyło się 1 listopada 1215 r. Sobór odbył 3 posiedzenia w dniach 11, 20, 30 listopada. Uchwalił przeszło 70 dekretów, z czego 59 weszło do zbioru Prawa Kościelnego. Owocem soboru były następujące ustalenia:
- Krucjata – ogłoszono obowiązek jej zwołania, na jej cele uchwalono podatek pobierany przez 3 lata.
- Kwestia natury teologiczno-dogmatycznej – Chrystus jest obecny w Eucharystii realnie pod postacią chleba i wina przez przeistoczenie (transsubstancjacja).
- Potępił Waldensów i Katarów.
- Uściślił przepisy o inkwizycji kościelnej i zobowiązał władze świeckie do zwalczania herezji.
- Kwestia sakramentu pokuty – szafarz (spowiednik) za wyjawnienie wyznanego grzechu miał być usunięty z urzędu i odbywać pokutę do końca swoich dni w klasztorze.
- Kwestia sakramentu małżeństwa – nakazał głoszenie zapowiedzi przedślubnych i zabronił małżeństw tajnych.
- Zobowiązanie wiernych do spowiadania się przynajmniej raz w roku.
- Sprawa kultu relikwii – komu powinno się oddawać cześć, ma być ustalone przez Kościół.
- Określenie obowiązków biskupów: (wizytowanie diecezji, zwoływanie synodów, nadawanie beneficjów kościelnych, kaznodziejstwo, kształcenie księży – przy każdej katedrze powinny być szkoły katedralne, obowiązkowe kazania, wolne i kanoniczne wybory biskupów).
- Żydzi i muzułmanie, mieszkający wśród chrześcijan, zobowiązani zostali do noszenia wyróżniających ich oznak (żółte naszywki i żółte czapki).
