Waldensi

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Waldensi
Główna religia	Chrześcijaństwo
Czas założenia	1170
Wyznanie macierzyste	Kościół katolicki
Założyciel	Piotr Waldo
Klasyfikacja religii

Waldensi – ugrupowanie chrześcijańskie, zawiązane w południowej Francji ok. roku 1170 jako tzw. "ubodzy z Lyonu". Ich ojcem duchowym był Piotr Waldo (stąd nazwa: waldensi), bogaty kupiec z Lyonu, który rozdał swój majątek ubogim, głosząc hasła wyrzeczenia się własności i życia w ubóstwie. Za podstawę wiary przyjmowali tylko Biblię, odrzucając autorytet papieża, krytykowali zbytek wyższego duchowieństwa i żądali reform w Kościele. Ekskomunikowani w 1184 przez papieża Lucjusza III, byli tępieni bezlitośnie przez sądy Inkwizycji.

Po śmierci Piotra Waldo nieliczni waldensi żyli w ukryciu i cierpieli prześladowania. Mimo tego, ruch waldensów wciąż miał wpływ na życie religijne Europy, zwłaszcza południowej. Na początku XV wieku skontaktowali się z czeskim reformatorem religijnym, Janem Husem, od którego przejęli też dalsze postulaty. Część waldensów dołączyła nawet do ruchu taborytów (radykalnych husytów). Niedobitki waldensów schroniły się w Szwajcarii i północnych Włoszech.

Waldensi szwajcarscy w drugiej połowie XVI wieku zjednoczyli się z Kościołem Reformowanym (kalwińskim) (Synod w Chanforan), z którym mieli bardzo zbliżoną doktrynę, a francuscy zostali wygnali lub zmuszeni do przyjęcia katolicyzmu. Natomiast waldensi włoscy przetrwali do dziś, głównie w trudno dostępnych Alpach Piemonckich. Obecnie Waldensi skupiają się w 5 rejonach:

Kościół Waldensów należy do Światowego Aliansu Kościołów Reformowanych, liczy ok. 100 tysięcy wyznawców i jest drugim co do liczebności kościołem protestanckim we Włoszech.

Na Śląsku na początku XIV wieku sądy inkwizycyjne nasiliły ściganie waldensów. W 1315 roku w samej tylko Świdnicy spalono przeszło 50 waldensów.

[edytuj] Podstawowe zasady wiary

Symbol i dewiza Waldensów Lux lucet in tenebris (Światło świeci w ciemnościach)

Pierwotna doktryna była skromna i była tylko wezwaniem do powrotu do "ewangelicznego ubóstwa". Stopniowo precyzowała się, stając się "proto-kalwinizmem" (zawiera ją poemat z XIV wieku : La Nobla Leyczon (Szlachetna lekcja)). Ostateczny kształt uzyskała w latach 1526-1532.

Biblia jest podstawą wiary.
Każdy mężczyzna i każda kobieta, znający Biblię, mogą być kaznodziejami.
Kult jest prowadzony w języku narodowym; każdy powinien czytać Biblię.
Wiara jest darem Boga.
Msza katolicka nie ma żadnej wartości.
Odpusty są "oszustwem". Czyściec jest "wymysłem ludzkim".
Wszystkie działania dla "spokoju dusz zmarłych" są zbędne.
Jezus jest jedynym pośrednikiem między Bogiem i ludźmi. Świętych należy naśladować, ale nie wolno ich czcić. Cześć należy się jedynie Bogu; wszystko inne jest "bałwochwalstwem".
Kościół rzymskokatolicki "sprzeniewierzył się" tradycji apostolskiej i nie ma żadnej władzy od Boga.
Jedynymi sakramentami są chrzest i eucharystia. Chrzest nieświadomego dziecka nie ma znaczenia.
Małżeństwo ulega rozwiązaniu przez cudzołóstwo małżonków.