Piżmak
Z Wikipedii
| Piżmak | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Gromada | ssaki |
| Szczep | łożyskowce |
| Rząd | gryzonie |
| Rodzina | chomikowate |
| Gatunek | piżmak |
| Nazwa systematyczna | |
| Ondatra zibethicus | |
Piżmak (Ondatra zibethicus) należy do zwierząt ziemno-wodnych.
Do Europy sprowadzony został na początku XX w. z Ameryki Północnej przez księcia Colloredo-Mansfelda. Pierwszym miejscem, z którego rozpoczął swoją ekspansję był majątek w Czechach, 40 km na południowy zachód od Pragi. Na ziemiach polskich pojawił się w latach 30. XX w.
Jest typowym przedstawicielem gryzoni jeśli chodzi o rozrodczość. W ciągu roku samica może wielokrotnie rodzić po ciążach trwających 4 tygodnie po 5-9 młodych. Ssą one matkę przez 3 tygodnie, a już po upływie 3-5 miesięcy same są zdolne do rozrodu. Żyją one w koloniach.
Wygląd: długość głowy i tułowia 26-40 cm, długość nieco bocznie spłaszczonego ogona 20-27 cm. Masa ciała 0,6-2,0 kg. Ubarwienie ciemnobrunatne, strony brzusznej trochę jaśniejszej. Futro z gęstymi, szczeciniastymi włosami ościstymi. Palce tylnej stopy są spięte błoną pławną.
Piżmaki są roślinożercami, ale nie gardzą również pokarmem zwierzęcym takimi jak skorupiaki i mięczaki. Ich siedliskiem są brzegi różnego typu wód, np. rowów melioracyjnych, stawów rybnych, rzek i jezior. Piżmaki w wysokich brzegach kopią nory, do których wejście jest pod powierzchnią wody. W norach tych wydzielone są komory. Na okres zimy gromadzą stos roślinności, która służy im jako domek i zapas pokarmu.
Piżmaki mogą wywoływac szkody niszcząc groble przeciwpowodziowe lub przy stawach rybnych. Piżmaki są zwierzyną łowną ze względu na cenne futra. Liczebność piżmaków została drastycznie zminejszona po pojawieniu się ich naturalnego wroga - norki amerykańskiej.
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu biologii, fauna Polski
