MiG-19

Z Wikipedii

MiG-19
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Wytwórnia	MiG
Typ	samolot myśliwski
Konstrukcja	całkowicie metalowa
Załoga	jedna osoba
Historia
Data oblotu	1954
Lata produkcji	1955
Zachowane egzemplarze	Kilka w muzeach
Dane techniczne
Napęd	Tumański RD-9
Moc	2 X 25,48 kN
Wymiary
Rozpiętość	9,0 m
Długość	13,02 m
Wysokość	3,88 m
Powierzchnia nośna	25 m2
Masa
Własna	5200 kg
Użyteczna	2228 kg
Startowa	9100 kg
Osiągi
Prędkość max.	1432 km/h
Pułap	17250 m
Zasięg	1910 km
Długotrwałość lotu	2,5h
Dane operacyjne
Użytkownicy
ZSRR, kraje Układu Warszawskiego oraz m.in. Kuba, Korea Północna, Chiny

MiG-19 - radziecki samolot myśliwski.

Spis treści 1 Historia 2 Opis 3 Uzrbojenie 4 Migi-19 w WP 5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

W latach 50. w biurze konstrukcyjnym A. Mikojana opracowano nowy samolot myśliwski, zdolny do wykonywania zadań w nocy oraz w trudnych warunkach atmosferycznych. Otrzymał on oznaczenie I-360. Przedprototypem samolotu był SM-2 (oblatany w 1952 r.). Samolot miał 2 silniki AM-5. Jednak ich mały ciąg, uniemożliwiający przekroczenie bariery dźwięku spowodował, że wymieniono je na dwa silniki AM-9. Prototypem Miga-19 stał się samolot SM-9. Badania Miga-19 w locie trwały do 1955r. Ulepszeniem silników zajmował się S. Turmański, tworząc nowe silniki RD-9. W roku 1956 samolot pod nazwą SM-30) został dostosowany do startu z wyrzutni. W tym celu dodano mu odrzucany silnik rakietowy na paliwo stałe. Samolot miał zwalczać samoloty zwiadowcze przekraczające granicę ZSRR. MiG-19 był produkowany w ZSRR w ogromnych ilościach. Używany był używany w krajach Układu Warszawskiego: ZSRR, Bułgarii, Czechosłowacji, NRD, Polsce, Rumunii i na Węgrzech oraz w Chinach, Egipcie, Indonezji, Iraku, Pakistanie, Syrii i na Kubie.

Był pierwszym seryjnym myśliwcem ZSRR przekraczającym prędkość dźwięku (1 Ma) w locie poziomym.

[edytuj] Opis

Mig-19 to wolnonośny średniopłat. Konstrukcja jest całkowicie metalowa. Samolot jest wyposażony w pokładową stację radiolokacyjną, w związku z czym zwiększyły się jego rozmiary. Celowanie odbywa się za pomocą automatycznego celownika optycznego (sprężonego ze stacja radiolokacyjna). Do kontroli skuteczności strzelania służą dwa fotokarabiny.

Samolot posiadał radiostację nadawczo-odbiorcza RSIU-3M, radiolokacyjne urządzenie odpowiadające SRO-2, zestaw lądowania bez widoczności OSP-48, urządzenie ostrzegawcze "Syrena-2", machometr M-1,5, sztuczny horyzont AGI-1, wariometr WAR-150, busolę GIK-1, prędkościomierz KUS-2000 i wskaźnik przeciążenia

[edytuj] Uzrbojenie

Uzbrojenie zależało od wersji samolotu.

• MiG-19s - był uzbrojony w 3 działka NR-30 kal. 30mm, 2 zasobniki niekierowanych pocisków rakietowych oraz 2 bomby o masie 50-250kg.
• MiG-19pm - nie posiadał uzbrojenia strzeleckiego i bombowego, uzbrojony był w 4 pociski kierowane klasy powietrze-powietrze
• MiG-19 - pierwsza wersja seryjna uzbrojona w trzy działka NR-23 kal. 23mm
• MiG-19P - posiadał radar RP-1, dwa działka 23 mm NR-23
• MiG-19S - trzy działka 30 mm NR-30, zasobnik niekierowanych rakiet lub bomby FAB-250

[edytuj] Migi-19 w WP

W związku z coraz częstszym naruszaniem polskiej przestrzeni powietrznej przez samoloty NATO, zdecydowano się na zakup samolotów, które posiadałyby większą prędkość wznoszenia i prędkość maksymalną. Wybór padł na Migi-19. W latach 1957-58 polskie lotnictwo otrzymało ok. 36 maszyn w wersjach P i PM. Samoloty były używane w czterech jednostkach - 28 PLM, 62 PLM, 39 PLM oraz w WSP Modlin.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Zdjęcia